Możliwe skutki uboczne sterydów. Sterydy podane nadtwardówkowo są znacznie lepiej tolerowane od zażywanych doustnie. Niemniej u niektórych pacjentów przez kilka dni po zastrzyku, mogą pojawiać się następujące działania niepożądane: Podwyższone ciśnienie tętnicze. Podwyższony poziom glukozy (cukru) we krwi. Najpopularniejsze leki na rwę kulszową Leki na rwę kulszową bez recepty. Dostęp do tej grupy leków jest duży i nieograniczony koniecznością posiadania recepty. W związku z tym pacjenci szybko mogą zacząć leczenie. Często stosowane leki na rwę kulszową to: Ibuprofen . Jest to niesteroidowy lek przeciwzapalny (NLPZ). Standardem są w tej sytuacji leki przeciwbólowe. Pomogą one złagodzić ból i zmniejszyć stan zapalny. To podstawa do tego, by zająć się rwą kulszową przy wykorzystaniu innych metod. Konieczna jest fizykoterapia zakładająca ćwiczenia i rozciąganie, które mogą pomóc zmniejszyć ból i poprawić mobilność. Leki na rwę kulszową4.6 (92.37%) 131 głosy Wielu z nas nie wie, jak leczyć rwę kulszową. Z tego powodu część osób, gdy odczuwa ból w dolnej okolicy pleców, który promieniuje do pośladków i ud, nie zgłasza się do lekarza, a jedynie przyjmuje kolejne środki przeciwbólowe lub próbuje pozbyć się dolegliwości za pomocą domowych sposobów. Spanie na boku: druga w kolejności. Źródło: Terry Cralle, MS, RN, CPHQ. Drugą najlepszą pozycją do spania dla pacjentów z rwą kulszową jest spanie na boku. Uważa się, że spanie na boku może zapewnić niezbędną ulgę w bólu, a także może zmniejszyć nacisk na dolną część pleców. Ponieważ nie śpisz bezpośrednio na Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd. today lipca 27, 2021 perm_identity ALl4FIT POLSKA label porady i ciekawostki favorite 1 polubień remove_red_eye 304 odwiedzin comment 0 komentarzy Rwa kulszowa to powszechne schorzenie, które potrafi solidnie dać się we znaki. Źle leczona przypadłość może ciągnąć się za chorym tygodniami, a nawet i miesiącami. Czy akupresura może pomóc w leczeniu rwy? Co to jest rwa kulszowa? Zazwyczaj stosuje się tę nazwę zamiennie z atakiem korzonków nerwowych. Główną rolę w występowaniu schorzenia odgrywa nadmierny ucisk na nerw kulszowy. Ciągnie się on aż do stopy, dlatego mocny atak rwy kulszowej jest w stanie wykluczyć nas z funkcjonowania w społeczeństwie na długi czas. Rwa kulszowa zazwyczaj rozpoczyna się w dolnym (lędźwiowym) odcinku kręgosłupa, jednak często manifestuje się też jako ból promieniujący przy pośladku. Tak długo, jak krążek dyskowy będzie zbyt mocno obciążony, tak długo będziemy zmagać się z bólem. Niestety, ale wśród osób, które borykają się ze zmianami zwyrodnieniowymi w obrębie kręgosłupa, prawdopodobieństwo nawrotu choroby jest spore. Co wywołuje rwę kulszową? Można do tego zagadnienia podejść na kilka różnych sposobów. Ich wspólnym mianownikiem jest nadmierny nacisk na jeden z krążków dyskowych w kręgosłupie lędźwiowym, jednak warto też zastanowić się, co może spowodować ten stan. Na liście bardzo wysoko znajduje się niezdrowy, siedzący tryb życia. Im mniej się ruszamy, tym większe szanse na to, że obciążony odcinek lędźwiowy w końcu odmówi współpracy. Dużą rolę odgrywa też otyłość, a także zła postawa ciała przy chodzeniu oraz przy siedzeniu. Często zdarza się, że osoby z zaawansowaną lordozą lub kifozą mają nieco większe szanse na wystąpienie rwy kulszowej, jednak nie jest to regułą. Niestety, ale nie jest to przypadłość łatwa w leczeniu. Może zdarzyć się sytuacja, kiedy lekki atak rwy kulszowej ustąpi samoistnie, jednak jeśli w porę nie wyciągniemy odpowiednich wniosków i nie zmienimy swojego trybu życia, to zapewne powróci on ze zdwojoną siłą. Chorzy na rwę kulszową często dostają leki zwiotczające mięśnie. Stosuje się też zastrzyki o podobnym modelu działania. Często można spotkać się ze stwierdzeniem, że mięśnie muszą „puścić”, by krążek w kręgosłupie lędźwiowym wrócił na swoje właściwe miejsce, nie uciskając nerwu. Osoby zmagające się ze rwą kulszową nie powinny wykonywać żadnych gwałtownych ruchów. Nie powinny nawet się pochylać, czy wykonywać prostych obowiązków domowych. Najważniejsze jest wygodnie ułożenie się na łóżku i stopniowa rekonwalescencja. Paradoksalnie, niektóre osoby zmagające się z tym schorzeniem, walczą z tak dużym bólem, że nawet nie są w stanie pokonać kilku metrów. Charakterystyczny jest też chód osoby zmagającej się z tą chorobą w ostrej fazie. Zwykle dominuje postawa pochylona. Obciążona bólem noga dodatkowo utrudnia przemieszczanie się. Mata do akupresury: domowy sposób na rwę kulszową Dobrej jakości mata do akupresury, na przykład taka, jaką ma w swojej ofercie ALL4FIT, może pomóc w odciążeniu mięśni. Specjalne końcówki wykonane z tworzywa ABS pomagają w znalezieniu „spustów”, które pomogą nam uwolnić się od bólu. Akupresura to pochodząca z dalekiego wschodu metoda walki z bólem, która liczy już sobie kilka tysięcy lat. Mimo tego, że w rozumieniu medycyny zachodniej nie jest to nauka medyczna, to z roku na rok rośnie liczba osób, które są zainteresowane jej dobroczynnymi właściwościami. Akupresura: punkty na rwę kulszową Ze względu na to, że miejsce występowania problemu, który generuje rwę, mieści się w kręgosłupie lędźwiowym, wykorzystanie akupresury powinno skupiać się zwłaszcza na tym obszarze. Często przyjmuje się, że kluczową rolę odgrywają kręgi L3, L4 i L5. Dużą rolę odgrywa też masaż pęcherzyka żółciowego oraz żółciowego. Często zaleca się też całościowy masaż w obszarze lędźwiowym, wliczając także pośladki oraz pas ulokowany po obu przeciwstawnych stronach kręgosłupa. Powinniśmy jednak pamiętać o tym, by nie masować bezpośrednio kręgosłupa! To bardzo ważne. Kręgosłup ma odpoczywać, nie może być jednocześnie obciążony masażem. Którą matę do akupresury wybrać na rwę kulszową? Na pewno taką, która spełnia wszystkie niezbędne standardy. Szczególnie warto docenić Świadectwo Jakości Zdrowotnej, a także zastosowanie najwyższej jakości tworzyw, które są przyjazne dla naszej skóry. Upewnijmy się, że kolce masujące są wykonane z najwyższej jakości tworzywa ABS. Pamiętajmy też o tym, by używać maty rozważnie. Sesja nie powinna trwać więcej niż 10-15 minut. Upewnijmy się też, że nie ma żadnych przeciwwskazań zdrowotnych do jej stosowania. Jeśli wszystko będzie w porządku, istnieje spora szansa na to, że mata może pomóc nam odnieść ulgę w bólu wywołanym rwą kulszową. ALl4FIT POLSKA Powiązane produkty Rwa kulszowa jest jednym z najczęściej spotykanych zespołów bólowych dolnej części kręgosłupa. Charakteryzuje się promieniowaniem bólu do kończyny dolnej wzdłuż przebiegu nerwu kulszowego (stąd nazwa). Rwę kulszową nazywa się potocznie "korzonkami". Zobacz, jak się objawia i jak można ją leczyć. spis treści 1. Co to jest rwa kulszowa? Rodzaje rwa kulszowej 2. Przyczyny rwy kulszowej Zwyrodnienie i dyskopatia w przebiegu rwy kulszowej 3. Pierwszy atak rwy 4. Objawy rwy kulszowej Objawy neurologiczne rwy kulszowej 5. Objaw Lasegue’a Jak samemu sprawdzić objaw Lasegue’a? 6. Leczenie rwy kulszowej rozwiń 1. Co to jest rwa kulszowa? Rwa kulszowa, inaczej atak korzonków nerwowych, to schorzenie związane z uciskiem dysku na korzenie nerwowe. Objawy rwy kulszowej są charakterystyczne, tak jak charakterystyczny jest ból występujący przy tej chorobie. Wystąpienie dolegliwości świadczy o tym, że kręgosłup jest w nie najlepszej formie. Niestety, rwa kulszowa to choroba nawracająca. Zobacz film: "Najlepsze ćwiczenia na kręgosłup" Schorzenie to występuje najczęściej po 30. roku życia, bowiem wraz z wiekiem kręgosłup jest w coraz mniej idealnym stanie. Rodzaje rwa kulszowej Rwa kulszowa, potocznie zwana korzonkami, może występować w kilku różnych rodzajach, ramienna - ból promieniuje od karku do ramienia, często również do końca ręki, do palców. Może występować mrowienie, przykurcze i niedowłady mięśni, a także drętwienie. Najczęstszą jej przyczyną jest choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa, przyczyną może być również dyskopatia, kulszowa - objawia się bólem w pośladkach, lędźwiach, promieniuje wdłuż całej nogi, do łydki lub aż do palców w stopie. Pojawia się na skutek rozwijającego się stanu zapalnego w kręgosłupie, bądź innych zmian dotykających ten narząd. Mogą występować przykurcze, niedowłady i parestezje mięśni, udowa - występuje na odcinku krzyżowym i lędźwiowym, ból biegnie po przedniej ścianie nogi. Może pojawić się przykurcz mięśni, niedowład oraz parestezje. 2. Przyczyny rwy kulszowej Nerw kulszowy (n. ischiadicus) jest największym nerwem ludzkiego ciała i zaopatruje całą stopę, podudzie i grupę tylną mięśni uda. Nerw kulszowy stanowi grube na 0,5 cm pasmo, szerokości ok. 1,5 cm, które odchodzi od wszystkich nerwów tworzących splot krzyżowy, czyli nerwów rdzeniowych wychodzących przez otwory międzykręgowe z kręgosłupa na poziomach od L4 do S2-3. Rwa kulszowa związana jest z uciskiem na nerw kulszowy, a mimo to u zdecydowanej większości chorych na rwę kulszową przyczyną jest uszkodzenie korzenia nerwowego na poziomie L5-S1, najczęściej spowodowane przez procesy zwyrodnieniowe kręgosłupa i krążków międzykręgowych, tj. wypadnięcie krążka międzykręgowego, uciskając na korzeń nerwowy, tzw. dyskopatia (pot. „wypadnięcie dysku”), ucisk przez tworzące się osteofity (narośla kostne). Inne przyczyny rwy kulszowej to: miejscowy stan zapalny, czasem choroby zakaźne, cukrzyca czy też nowotwory. Krążki międzykręgowe osłabiają wstrząsy działające na części kostne kręgosłupa. Zwyrodnienie i dyskopatia w przebiegu rwy kulszowej Z wiekiem dochodzi do zwyrodnienia krążków międzykręgowych, wskutek stopniowego zmniejszania uwodnienia jądra miażdżystego. Wypadnięcie krążka wywołuje nadmierne naprężenia na powierzchniach stawowych, tzn. na górnych i dolnych wyrostkach stawowych trzonów kręgów, co powoduje ich zwyrodnienie i przerost. Nagłe wypadnięcie krążka międzykręgowego następuje w wyniku pojedynczego lub kilku powtarzających się urazów. Skutkują one rozerwaniem warstwy zewnętrznej krążka i wydostaniem oraz przemieszczeniem się warstw znajdujących się wewnątrz (jądra miażdżystego), a więc de facto przepukliną. Przepuklina postępuje zwykle w kierunku tylno-bocznym i uciska przebiegające tam korzenie nerwów rdzeniowych. Dodatkowo postępujący proces przerostu zwyrodniałych powierzchni stawowych jest w przypadku rwy kulszowej przyczyną dalszych dolegliwości bólowych kręgosłupa zlokalizowanych na plecach oraz kończynie dolnej pacjenta i nasila ucisk na korzenie nerwowe. 3. Pierwszy atak rwy Niestety pierwszy atak rwy kulszowej zwykle jest sporą niespodzianką dla pacjenta. Każdy chory zgłaszający się do lekarza zostanie poddany badaniom służącym znalezieniu przyczyny rwy kulszowej oraz będzie u niego zastosowana odpowiednia terapia i rehabilitacji. Określenie przyczyny rwy kulszowej zwiększa szanse, ażeby schorzenie, jakim jest rwa kulszowa nie nawiedziło pacjenta ponownie. Jednak czasem to nie jest takie proste. Osoby, u których stwierdzi się skłonność do nawrotów rwy kulszowej lub osoby, które za wszelką cenę nie chcą znowu przechodzić tej nieprzyjemnej choroby powinny postawić na profilaktykę. Innymi słowy, osoby narażone powinny minimalizować nawrót rwy kulszowej poprzez czynności, które powinny zlikwidować w jakimś stopniu przyczyny rwy kulszowej. Natomiast profilaktycznie można stosować gimnastykę, której głównym celem jest wzmacnianie mięśni grzbietu przykręgosłupowych i mięśni brzucha. Oprócz gimnastyki bardzo dobry wpływ na kondycję ogólną, mięśnie grzbietu oraz kręgosłup ma zazwyczaj pływanie, które równocześnie wzmacnia wszystkie mięśnie ciała. Aby zapobiec pojawieniu się rwy kulszowej, lekarz specjalista rehabilitacji może i zwykle zleca ćwiczenia mające na celu korekcję postawy, a także bardzo przydatne w codziennym życiu wskazówki, jak nauczenie się prawidłowego podnoszenia ciężkich przedmiotów, gdyż nieprawidłowe wykonywanie tej czynności może bardzo szybko wprowadzić ucisk kręgów na nerwy, a to może być czynnikiem spustowym wystąpienia objawów do ataku rwy kulszowej. Podsumowując, należy pamiętać, iż wszystkie opisane metody mogą powstrzymać atak rwy kulszowej, nie dają jednak 100% gwarancji. Nie oznacza to jednak, że można zaniedbać opisane wyżej schematy zachowań oraz ćwiczeń. Tylko szeroko pojęta profilaktyka oraz odpowiednio dobrane leczenie pozwalają zachować komfort życia i sprawność fizyczną. Szukasz leków przeciwbólowych na rwę kulszową? Skorzystaj z i sprawdź, która apteka ma na stanie potrzebny lek. Zarezerwuj go on-line i zapłać za niego w aptece. Nie trać czasu na bieganie od apteki do apteki. 4. Objawy rwy kulszowej Podstawowym objawem rwy kulszowej jest przeszywający, ostry, kłujący ból. Zaczyna się w okolicach lędźwiowych kręgosłupa, promieniuje przez pośladek, biodro aż do stopy. Chory odczuwa ból przy najmniejszym ruchu, dlatego jego aktywność jest znacznie ograniczona – często nie może nawet wstać z łóżka. Objawem rwy kulszowej są też zaburzenia czucia, mrowienia, drętwienia. Objaw ataku rwy kulszowej to zwykle jednostronny, ostry ból kończyny dolnej i okolicy lędźwiowej, o charakterze promieniowania do pośladka, tylno-bocznej powierzchni uda i dystalnej części kończyny spowodowany przez ucisk na nerw kulszowy. Czasem w czasie ataku rwy kulszowej mogą występować zaburzenia czucia, na obszarze unerwianym przez uciśnięty korzeń nerwowy, w postaci mrowienia, świąd, drętwienia lub wbijania szpilek w skórę, nazywane parestezjami. Ból związany z atakiem rwy kulszowej może się nasilać przy ruchach, kaszlu, kichaniu lub przy próbie Valsalvy, a zmniejsza się zazwyczaj po odpoczynku, ponieważ każda z tych czynności powoduje dodatkowy ucisk na nerw kulszowy. Próba Valsalvy polega na wykonaniu forsownego wydechu przy zamkniętej głośni. Objawy neurologiczne rwy kulszowej Rwa kulszowa powoduje to znaczny wzrost ciśnienia w jamie brzusznej i klatce piersiowej. Przy ucisku powodującym poważne uszkodzenie korzenia ból kończyny może zaniknąć, pojawiają się natomiast objawy neurologiczne zależne od uciśniętego korzenia. Charakterystyczne objawy przy ucisku nerwu kulszowego na poziomie: L4 - zanik i osłabienie mięśnia czworogłowego uda, zaburzenia czucia po stronie wewnętrznej łydki, osłabiony odruch kolanowy, L5 - zanik i osłabienie mięśni zginaczy grzbietowych stopy, prostownika długiego palców i prostownika długiego palucha, zanik mięśni prostowników palców krótkich, zaburzenia czucia po stronie bocznej łydki i na grzbiecie stopy, S1 - zanik i osłabienie zginaczy podeszwowych stopy, zaburzenia czucia po stronie bocznej stopy i na jej podeszwie, osłabiony odruch skokowy. PYTANIA I ODPOWIEDZI LEKARZY NA TEN TEMAT Zobacz odpowiedzi na pytania osób, które miały do czynienia z tym problemem: Jak leczyć bolesną rwę kulszową? - odpowiada Kowalczyk Co powoduje napadowe bóle pleców w odcinku ledźwiowo-krzyżowym? - odpowiada lek. Tomasz Budlewski Czy przy rwie kulszowej dyskopatii można rodzić naturalnie? - odpowiada lek. Paweł Czarnocki Wszystkie odpowiedzi lekarzy 5. Objaw Lasegue’a Często przy rwie kulszowej stwierdza się obecność objawu Lasègue’a, który sprawdza się u leżącego na plecach chorego i który polega na pojawieniu się charakterystycznego bólu wzdłuż tylnej powierzchni uda przy podnoszeniu wyprostowanej w stawie kolanowym kończyny dolnej po stronie wypadniętego krążka międzykręgowego. Dodatkowo zgięcie grzbietowe stopy uniesionej do góry nasila ten ból. Podniesienie kończyny po „zdrowej” stronie może wywołać ból w drugiej kończynie. W związku ze zwiększonym napięciem mięśni przykręgosłupowych ograniczona jest ruchomość kręgosłupa, często stwierdza się też odruchowe boczne skrzywienie kręgosłupa (skolioza). Badanie przedmiotowe rwy kulszowej określa poziom ucisku na korzenie nerwowe. Dla poziomu L5 typowy jest ból środkowej części stopy i palucha, zaburzenia czucia, zwłaszcza przyśrodkowej i grzbietowej powierzchni stopy, oraz osłabienie mięśni: prostownika długiego palucha, zginaczy grzbietowych kostki i mięśni łydki. Ucisk korzenia S1 może prowadzić natomiast do bólu i zaburzeń czucia (parestezji) w obrębie bocznej części stopy, osłabienia odruchu skokowego, osłabienia mięśni łydki oraz rzadziej zginaczy podeszwowych kostki. W przypadkach o łagodnym i umiarkowanym przebiegu objawy neurologiczne (poza promieniującym bólem) są słabo wyrażone, co zresztą jest czynnikiem dobrze rokującym. Jak samemu sprawdzić objaw Lasegue’a? Chcesz mieć pewność, że objawy, które zaobserwowałeś, są faktycznie objawami rwy kulszowej? Możesz w tym celu sprawdzić, czy występuje u ciebie objaw Lasegue’a, czyli niemożność podniesienia nogi w pozycji leżącej. Połóż się na plecach na twardej powierzchni. Następnie spróbuj unieść wyprostowaną nogę. Jeżeli odczujesz ból i nie będziesz w stanie wykonać ćwiczenia, to znak, że dochodzi do ucisku na nerw kulszowy. 6. Leczenie rwy kulszowej W przypadku wystąpienia ataku rwy kulszowej leczenie powinno być rozpoczęte od wizyty u lekarza. Ważne jest odpowiednie postawienie rozpoznania (na podstawie powyżej opisywanych objawów i prób). Leczenie u osób z rwą kulszową daje efekty w ciągu sześciu tygodni po zastosowaniu prostych, zachowawczych metod leczenia rwy kulszowej. Podstawowe zalecenie przy ataku rwy kulszowej to ograniczenie aktywności fizycznej (zwłaszcza wywołującej ból), unikanie podnoszenia ciężkich przedmiotów oraz zginania tułowia. W przypadku rwy kulszowej leczenie wymaga, aby przedmioty z podłogi podnosić, zginając nogi w stawach kolanowych i utrzymując proste plecy. Zalecany jest materac ortopedyczny lub podkładanie twardej deski pod materac oraz krótkie okresy odpoczynku w łóżku. Skuteczne w leczeniu rwy kulszowej mogą okazać się również ćwiczenia rozciągające, lecz ból nawraca przy ich zaprzestaniu. Wypoczynek podczas pierwszego i drugiego dnia po tym jak pojawi się charakterystyczny, opisany powyżej ból, jest bardzo korzystny. Jednakże po wstępnym okresie odpoczynku w łóżku, zalecane jest zadbanie o wzmocnienie odpowiednich mięśni poprzez ćwiczenia, co może przyspieszyć procesy leczenia rwy kulszowej i zapobiec nawrotom choroby. Przede wszystkim ulgę w bólu dolnej części pleców (odcinka lędźwiowego i krzyżowego kręgosłupa), pośladków i nóg dają ćwiczenia rozciągające. Zawsze należy pamiętać, aby rozpoczynać wszystkie ćwiczenia powoli i stopniowo wykonywać coraz więcej powtórzeń, rozkładając to sobie na przestrzeni kilku dni lub tygodni. W razie nagłego, przeszywającego bólu podczas wystąpienia ataku rwy kulszowej, należy zachować spokój, poszukać w miarę możliwości odpowiedniej, indywidualnej dla każdego pozycji, ułożenia ciała. Jeżeli w pozycji leżącej ból nie ustępuje, można spróbować zmienić ją na stojącą. Ważne, by znaleźć taką pozycję, w której jest możliwe odciążenie uciskanego korzenia nerwowego. Można także próbować stosować chłodzące okłady z lodu, które przyniosą chwilową ulgę przy ataku rwy kulszowej i niesteroidowe leki przeciwbólowe oraz przeciwzapalne, jednak prawdopodobieństwo ustąpienia dolegliwości jest niewielkie przy nieprzerwanym bólu, dlatego też należy jak najszybciej udać się do lekarza. Spośród dostępnych leków stosuje się doustne leki przeciwbólowe i zmniejszające napięcie mięśni poprzecznie prążkowanych, mające na celu złagodzenie dolegliwości. Są to: baklofen, stosowany w stanach skurczowych mięśni szkieletowych, oraz tetrazepam, mający zastosowanie w leczeniu objawowym przykurczów mięśniowych w przebiegu rwy kulszowej. Daje on efekty rozkurczowe, a co za tym idzie, przeciwbólowe. Dobre skutki przynosi terapia fizykalna i manualna. Lekarz prowadzący powinien poinformować o możliwości podjęcia odpowiedniej fizykoterapii, zwłaszcza w przypadkach, gdy ból występuje ponad cztery tygodnie – w takiej sytuacji nieodzowne są ćwiczenia wzmacniające mięśnie stabilizujące kręgosłup. Treść artykułu jest całkowicie niezależna. Znajdują się w nim linki naszych partnerów. Wybierając je, wspierasz nasz rozwój. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Rwa kulszowa (łac. ischias) – podobnie jak rwa udowa – to bardzo bolesna dolegliwość, spowodowana drażnieniem nerwu kulszowego w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Rwę kulszową można leczyć zachowawczo i nie zawsze wymaga ona zabiegu operacyjnego. Spis treści: Rwa kulszowa – przyczyny Rwa kulszowa – objawy Rwa kulszowa – leczenie drętwienia i mrowienia nogi rozwiń Rwa kulszowa, udowa i ramienna – wszystkie te schorzenia są wywoływane drażnieniem nerwów w poszczególnych partiach ciała, najczęściej na skutek zmian zwyrodnieniowych oraz kontuzji. Rwa kulszowa jest wynikiem drażnienia korzenia nerwu kulszowego w obrębie odcinka lędźwiowego kręgosłupa. To powoduje charakterystyczne objawy w kończynach dolnych – bóle, drętwienia i mrowienia. Może się to również wiązać z osłabieniem siły mięśniowej lub brakiem odruchu kolanowego czy odruchu ze ścięgna Achillesa. Rwa kulszowa – przyczyny Sama kompresja korzenia nerwu kulszowego nie musi wynikać wyłącznie z ucisku mechanicznego, np. przez uszkodzony krążek międzykręgowy. U osób w starszym wieku osteofity (narośla kostne) mogą zmniejszać przestrzeń otworu międzykręgowego i tym samym zwiększać kompresję na nerw. Przyczyny rwy kulszowej nie muszą mieć zawsze podłoża mechanicznego. Bywają nią również zaburzenia biochemiczne, takie jak drażnienie receptorów bólu zawartych w obrębie włókien nerwowych, które są uwrażliwione z powodu zbędnych produktów przemiany materii gromadzących się w zdegenerowanym dysku. Gdy się kumulują, drażnią receptory nerwowe i występują objawy podobne do rwy kulszowej wywołanej mechanicznie (czyli poprzez ucisk na korzeń nerwu kulszowego). Rwa kulszowa – objawy Główne objawy rwy kulszowej to wszelkiego rodzaju mrowienia i drętwienia w nodze, czyli tzw. parestezje. U pacjentów występują dolegliwości bólowe, czasami również brak siły mięśniowej. Możliwa jest też tzw. opadająca stopa, a więc sytuacja, w której dochodzi do znaczącej kompresji nerwu i pacjent nie może stanąć na piętach. Charakterystyczny jest także tzw. objaw Lasegue'a polegający na niemożności podniesienia kończyny dolnej w pozycji leżącej. W bardziej zaawansowanych stadiach mogą też wystąpić poważniejsze zaburzenia funkcjonowania zwieraczy. Dochodzi do nietrzymania moczu czy stolca, a wszystko to łączy się ze sporym dyskomfortem bólowym. Najczęściej bóle pojawiają się rano, ale – co zaskakujące – nie muszą być zlokalizowane w kręgosłupie. Mogą promieniować do pośladka albo kończyny dolnej. Rwa kulszowa – leczenie drętwienia i mrowienia nogi Diagnostyką i terapią rwy kulszowej najczęściej zajmuje się neurolog. Leczenie rwy kulszowej zależy od stopnia zaawansowania objawów. W przypadku drętwienia i mrowienia nogi zastosowanie znajduje leczenie zachowawcze, czyli: różnego rodzaju ćwiczenia na rwę kulszową, praca manualna, rehabilitacja ortopedyczna, techniki fizjoterapeutyczne, praca osteopatyczna. Rwa kulszowa – leki Leczenie rwy kulszowej obejmuje oczywiście stosowanie odpowiednich środków farmakologicznych. Często stosowane doraźnie leki na rwę kulszową to naproksen, meloksykam, diklofenak oraz ketoprofen – mają działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne. Rwa kulszowa – zastrzyki Leczenie rwy kulszowej może obejmować wykonywanie przez lekarza różnego rodzaju zastrzyków – w tej formie pacjentowi podaje się leki przeciwbólowe, przeciwzapalne, rozluźniające i przeciwobrzękowe. Ze względu na miejsce podania mogą to być zastrzyki domięśniowe lub nadtwardówkowe. Rwa kulszowa – ile trwa? W większości przypadków tego typu leczenie rwy kulszowej jest skuteczne. Warto jednak pamiętać, że dolegliwości mogą się utrzymywać nawet przez kilka tygodni. Należy też mieć świadomość, że jeśli u pacjenta występują neurologiczne objawy rwy kulszowej, takie jak nietrzymanie moczu czy opadająca stopa, konieczne jest już leczenie operacyjne. Co zrobić, gdy musimy się zmagać z rwą kulszową? – Najskuteczniejsze będą wizyta u specjalisty i praca manualna, ale możemy też sami postarać się o zmniejszenie bólu – mówi Sebastian Olejniczak, osteopata. Data dodania: środa, 06 czerwca 2018 Data aktualizacji: piątek, 11 października 2019 Rwa kulszowa, zwana potocznie korzonkami, to jedna z najbardziej bolesnych dolegliwości, która przydarzyć się może praktycznie każdemu, niezależnie od płci i wieku. Wczesnym objawem rwy kulszowej jest nagły, kłujący i bardzo silny ból w dolnej części pleców. Po niedługim czasie ból ten zaczyna promieniować i sięga poprzez pośladki, łydkę, aż po stopę. Rwa jest wynikiem uciskania na nerw kulszowy. Przyczyny natomiast mogą być bardzo zróżnicowane – od anatomicznych po mechaniczne. Często występowaniu korzonków towarzyszy zjawisko tzw. przewiania. Mogą być także wynikiem przeciążenia, np. dźwigania dużych ciężarów bez przygotowania i w niewłaściwej pozycji. Zastrzyki na rwę kulszową Rwa kulszowa, choć bolesna, może być skutecznie leczona. Istnieje kilka sposobów terapeutycznych. Należą do nich tabletki, maści, a także zastrzyki na rwę kulszową. Działają one ze zróżnicowaną siłą, niemniej przyjęło się twierdzenie, że najbardziej pożądane efekty osiągniemy po zastosowaniu tej ostatniej opcji. Zastrzyki są najskuteczniejsze, ponieważ aplikowane są domięśniowo. W ten sposób bezpośrednio trafiają do organizmu i najszybciej są w stanie zneutralizować ból. Specyficznym typem terapii jest wykonanie zastrzyku nadtwardówkowego. Zastrzyk taki jest aplikowany wprost okolicę korzenia nerwowego. Umożliwia to przyniesienie szybkiej ulgi i stopniowe niwelowanie przyczyny dolegliwości. Standardowo, zastrzyki są aplikowane seriami. O długości trwania terapii decyduje lekarz, on także obserwuje wyniki leczenia i decyduje o jego przerwaniu, podtrzymaniu bądź modyfikacji. W zależności od wybranego medykamentu, czas trwania leczenia może być różny. Z reguły jednak przyjąć należy około 10 zastrzyków. Gdy występuje rwa kulszowa zastrzyki są najlepszą metodą, nie tylko ze względu na swoją skuteczność. Jak już było wspomniane, są one aplikowane domięśniowo. Dzięki temu, uniknąć można obciążenia wątroby, które występuje w przypadku przyjmowania tabletek – nierzadko bardzo mocnych. Inne metody na rwę kulszową W zasadzie, terapii zastrzykami unikać powinny jedynie te osoby, które z jakiejś przyczyny nie mogą jej stosować. Wynika to na przykład z ograniczeń natury psychologicznej i strachu przed igłami. Bywa też tak, że atak rwy kulszowej jest na tyle łagodny, że pomaga terapia domowa. Zastosowanie może bowiem mieć zwykła maść przeciwbólowa. Jeśli stan poprawia się na tyle, że jesteśmy w stanie normalnie funkcjonować, nie ma sensu wizyta u lekarza. W przeciwnym wypadku, a zwłaszcza w przypadku wystąpienia zaburzeń czucia, obowiązkowo należy wybrać się na pogotowie. Lekarz zazwyczaj przepisze zastrzyki na korzonki, w uzasadnionych okolicznościach, może jednak zaordynować dalsze badania. Zastrzyki na korzonki Zastrzyki leczące rwę kulszową mogą mieć zróżnicowany skład. Leki te najczęściej zawierają baklofen lub tolperizon. Duże znaczenie terapeutyczne mają witaminy z grupy B – B1, B6 czy B12. Mają one za zadanie podbudowanie układu nerwowego. Z kolei środki takie, jak diklofenak wprost łagodzą uczucie bólu. Rwy kulszowej nie można lekceważyć, ból jest zresztą na tyle dotkliwy, że choroby nie da się przebyć niezauważalnie. Czasami jednak korzonki można pomylić z innymi groźnymi chorobami i dolegliwościami, przede wszystkim z kolką nerwową. Dlatego każde schorzenie należy dokładnie obserwować i udać się do lekarza, gdy samodzielna terapia nie przynosi pożądanego efektu. Leczenie zastrzykami nie należy być może do najprzyjemniejszych. Warto jednak się poświęcić kosztem chwilowej uciążliwości. Żadna inna terapia nie zadziała bowiem tak precyzyjnie i szybko. Występowanie rwy kulszowej waha się od 1,2 proc. do 43 proc. (w zależności od populacji i metodologii badania), jednak częstość występowania potwierdzonej klinicznie rwy kulszowej wśród populacji ogólnej szacuje się na 2–5 rwy kulszwejNajbardziej charakterystycznym objawem rwy kulszowej jest ból, który promieniuje od kręgosłupa lędźwiowego przez pośladek, na tył uda i łydki, a niekiedy aż do stopy. Ból jest określany przez pacjentów często jako rozdzierający, ciągnący lub kłujący. Ponadto mogą mu towarzyszyć objawy neurologiczne, spowodowane uciskiem nerwów, np. zaburzenia czucia na skórze kończyny, mrowienie, drętwienie, niedowład stopy, osłabienie odruchów (np. skokowego).Rwa kulszowa zwykle atakuje tylko jedną stronę objawy obejmują:ból dolnej części pleców,ból z tyłu uda i łydki, nasilający się podczas obciążania kręgosłupa lub przyjęcia pozycji powodującej większe podrażnienie korzeni,drętwienie lub mrowienie części nogi,trudności w poruszaniu nogą lub stopą,„strzelający” ból, który utrudnia rwy kulszowejLeczenie rwy kulszowej można podzielić na dwa rodzaje:leczenie objawowe,leczenie zabiegowe i pacjentów wymaga wyłącznie leczenia objawowego, które polega na podawaniu leków przeciwbólowych i w niektórych przypadkach na rehabilitacji oraz zmianie stylu zmniejszenia dolegliwości bólowych sugeruje się lokalną ekspozycję na ogrzewanie. Lokalna terapia rwy kulszowej chłodem wykonywana w warunkach domowych nie jest na rwę kulszowąLeki przeciwbólowe powinny być przyjmowane możliwe krótko, aby uniknąć działań niepożądanych. Na szczęście zakres możliwych do stosowania leków jest duży i w zależności od poziomu dolegliwości bólowych można stosować np. paracetamol, ibuprofen, metamizol, naproxen, ketoprofen, diclofenak, meloxicam. W przypadku silniejszych dolegliwości bólowych nieustępujących po niesteroidowych lekach przeciwzapalnych można stosować leki z grupy opioidowych, np. zawierających lekami, które stosuje się w rwie kulszowej, są leki miorelaksacyjne używane w celu zmniejszenia napięcia mięśni przykręgosłupowych i przez to złagodzenia objawów wybranych przypadkach stosuje się także inne leki, takie jak przeciwdepresyjne czy przeciwpadaczkowe (w celach przeciwbólowych).Ćwiczenia na rwę kulszowąLeczenie zachowawcze to także ruch, który powinien być inicjowany, jeśli jest to tylko możliwe, z jednoczesnym unikaniem obciążania kręgosłupa w odcinku lędźwiowym. Wbrew powszechnym poglądom w przypadku rwy kulszowej nie zaleca się bezwzględnego leżenia. Chodzenia i codzienne funkcjonowanie powinno być rozpoczęte tak szybko, jak to jest chiropraktycze mają udowodnioną skuteczność w leczeniu dolegliwości bólowych kręgosłupa lędźwiowego, jednak powinny być wykonywane przez wykwalifikowane i posiadające doświadczenie osoby. Obecnie chiropraktycy w swojej pracy stosują szeroką gamę technik, jak mobilizacje lub manipulacje stawów i tkanek miękkich a także fizyko- i kulszowa a sterydyStosowanie dożylnie sterydów nie znajduje medycznego uzasadnienia w większości przypadków. Stosowanie miejscowych blokad z leków przeciwbólowych lub ze sterydów nie powinno być standardowo praktykowane. Badania wskazują, że wśród tych procedur w największym zakresie skuteczne są iniekcje sterydami zewnątrzoponowo, co jednak wymaga dużych umiejętności i np. kontroli miejsca podania leku z użyciem aparatu na rwę kulszowąLeczenie operacyjne stosuje się tylko w wybranych przypadkach, po warunkiem że szansa na długoterminową poprawę stanu jest większa niż związane z leczeniem operacyjnym powikłania. Badania wskazują, że leczenie operacyjne może zredukować czas trwania dolegliwości bólowych u pacjentów z rwą kulszową, ale korzyści z zabiegu operacyjnego po 2 latach są porównywalne z korzyściami wynikającymi z leczenia związku z tym grupa pacjentów, którzy są kwalifikowani do leczenia operacyjnego, prezentuje najczęściej znaczne objawy neurologiczne, np. niedowład w zakresie stopy, zaburzenia oddawania moczu, zaburzenia funkcji zwieraczy. Innym wskazaniem do leczenia operacyjnego może być przedłużający się zespół bólowy i wypuklina znacznego stopnia nierokująca poprawy bez interwencji operacyjne związane jest z pobytem w szpitalu, którego okres w przypadku braku powikłań jest zazwyczaj krótki. Leczenie operacyjne powinno być połączone z leczeniem zachowawczym oraz wprowadzeniem stylu życia w przypadku dolegliwości bólowych także jest bardzo ważna, szczególnie jeżeli codzienne funkcjonowanie związane jest z obciążaniem kręgosłupa w odcinku kulszowa a rehabilitacjaOgólnie rozumiana rehabilitacja ma największe znaczenie w zapobieganiu nawrotów dolegliwości bólowych. W okresie ostrych objawów zabiegi fizjoterapeutyczne lub kinezyterapia mogą być związane ze zmniejszeniem dolegliwości bólowych, co jednak nie wpływa na długotrwała poprawę i zmniejszenie ryzyka nawrotów to osiągnąć, należy przede wszystkim stosować kinezyterapię, czyli ćwiczenia ruchowe, oraz w razie potrzeby zmienić styl życia w celu zmniejszenia wpływu czynników zwiększających ryzyko nawrotu objawów. W zakresie prawidłowej statyki kręgosłupa największą rolę odgrywają mięśnie, dlatego tylko ćwiczenia ruchowe pozwolą na ich prawidłowe wzmocnienie i trwa rwa kulszowaWiększość objawów pacjentów ustępuje bez leczenia. Zazwyczaj ból i związana z nim niepełnosprawność ustępują w ciągu 2–4 tygodni, a większość przepuklin dyskowych ustępuje lub wchłania się do 8 tygodni po wystąpieniu objawów. Niestety nawrót dolegliwości może nastąpić u około dwóch trzecich pacjentów w ciągu kolejnego roku. Przewlekłe dolegliwości bólowe mogą utrzymywać się z różnym stopniem nasilenia nawet ponad rok u około 30 proc. rwy kulszowejNajczęstszą przyczyną rwy kulszowej (w 90 proc. przypadków) jest ucisk nerwu kulszowego przez zwyrodniały krążek międzykręgowy (dyskopatia kręgosłupa). Krążki międzykręgowe (tzw. dyski) to płaskie, okrągłe chrząstki oddzielające trzony kręgów w kręgosłupie, są zbudowane z pierścienia włóknistego i jądra miażdżystego. Działają jak amortyzatory („poduszeczki”). Nerw kulszowy to największy nerw obwodowy w ciele człowieka. Wychodzi z miednicy przez otwór kulszowy większy (stąd nazwa) i unerwia mięśnie zginacze tylnej strony uda i podudzia, dając odgałęzienia aż do palców wpływem nadmiernego obciążania kręgosłupa dochodzi niekiedy do wybrzuszenia pierścienia włóknistego zapobiegającego przemieszczeniom jądra miażdżystego lub jego pęknięcia i wysunięcia do zachyłka, w którym przebiega korzeń rdzeniowy. Uciskany jest korzeń nerwowy, co wywołuje ostre bóle kręgosłupa i promieniowanie dolegliwości wzdłuż unerwienia tego korzenia. Krążki międzykręgowe odcinka lędźwiowo-krzyżowego są najbardziej narażone na przeciążenia i z tego powodu stanowią najczęstsze źródło bólu. Niekiedy ból jest tak silny, że uniemożliwia poruszanie dyskopatią do innych przyczyn rwy kulszowej w zakresie kanału kręgowego należą kanału kręgowego w lędźwiowym odcinku kręgosłupa – tak zwana stenoza kanału kręgowego;zmiany zwyrodnieniowe stawów i krążków międzykręgowych, np. narastanie narośli kostnych określanych mianem spondylozy;kręgozmyk (przemieszczenie kręgów względem siebie, co powoduje przemieszczenie także krążka międzykręgowego);zmiany pourazowe;bardzo rzadko lokalnie infekcje lub zmiany nowotworowe – w tym przypadku przebieg zachorowania i objawów jest najczęściej wyjściu korzeni z kanału kręgowego także może dojść do ich ucisku:ucisk nerwu kulszowego przez znajdujący się w pośladku mięsień gruszkowaty, spowodowany jego zwiększonym napięciem (tzw. zespół mięśnia gruszkowatego);uraz nerwu spowodowany nieprawidłową iniekcją (zastrzykiem) w pośladek;infekcja półpaścem;rzadziej ucisk nerwu przez guz lub uszkodzenie przez taką chorobę jak które mogą pogarszać ból pleców to otyłość, palenie papierosów, przebyte urazy kręgosłupa, zaburzenia lękowe i depresyjne, praca wymagająca długotrwałego zginania ciała z pozycji stojącej do przodu, ciężka praca fizyczna, podnoszenie znacznych ciężarów, narażenie na sprzyjające wystąpieniu rwy kulszowejDo czynników należą:wiek (45–64) – przepuklina dysków i zwyrodnienia kostne;wysoki wzrost;otyłość – nadmierna masa ciała obciąża kręgosłup i może przyczynić się do zmian, które powodują rwę kulszową;palenie tytoniu;stres;wykonywany zawód – praca, która wymaga skrętów tułowia, noszenia ciężkich ładunków lub prowadzenia pojazdu mechanicznego przez dłuższy czas, może przyczyniać się do pojawienia rwy kulszowej;długotrwałe siedzenie – osoby, które prowadzą siedzący tryb życia są bardziej narażone na rozwój rwy kulszowej niż osoby aktywne;cukrzyca – podwyższone stężenie glukozy we krwi zwiększa ryzyko uszkodzenia rwy kulszowej Diagnozę opiera się na wywiadzie lekarskim i badaniu przedmiotowym. W zakresie wywiadu lekarz ustala charakter bólu, jego lokalizację, początek rozpoczęcia dolegliwości bólowych oraz czynniki go nasilające. Wywiad jest niezbędny w celu ustalenia możliwych przyczyn objawów. Charakterystyczny sposób zachorowania i jego przebieg oraz wykluczenie chorób towarzyszących, mogących objawiać się w podobny sposób, są podstawą rozpoznania rwy kulszowej związanej z badania fizykalnego lekarz powinien wykonać pełne badanie neurologiczne, kończąc je badaniem w obrębie kręgosłupa lędźwiowego i kończyn badania można stwierdzić asymetrię odruchów z ich osłabieniem po stronie chorej, obecność zaburzeń czucia powierzchownego lub dodatkowych objawów czuciowych (tzw. dyzestezje) w charakterystycznych miejscach kończyny – według dermatomów (dermatom to obszar czuciowego unerwienia skóry przez pojedynczy nerw rdzeniowy). Bada się także siłę mięśniową poszczególnych partii mięśniowych, obecność tętna na rozciągowy – Lasègue’aCharakterystycznym objawem obecnym przy podrażnieniu korzeni rdzeniowych jest objaw rozciągowy – Lasègue’a. Lekarz podnosi wyprostowaną kończynę dolną leżącego pacjenta, co powoduje naciągnięcie nerwów korzeni rdzeniowych. W przypadku ich podrażnienia dochodzi do nasilenia dolegliwości bólowych i objawów towarzyszących. Odnotowany kąt podniesienia kończyny stanowi opis badania objawu Lasègue’a i może być porównywany w ciągu dalszego przebiegu wskazujące na atak rwy kulszowej: ból rozpoczynający się w okolicy lędźwiowej promieniujący do kończyny dolnej,ból promieniujący do stopy lub palców,drętwienie, mrowienie kończyny,test podnoszenia nóg nasila ból,charakterystyczny wywiad. Badania na rwę kulszowąDiagnostyka ma na celu ustalenie możliwej przyczyny rwy kulszowej i zaproponowanie odpowiedniego leczenia. W większości przypadków rwa kulszowa spowodowana jest dyskopatią lub chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa. Gdy lekarz na podstawie wywiadu i badania potwierdzi charakter objawów typowy dla choroby zwyrodnieniowej lub dyskopatii kręgosłupa, wówczas w pierwszym okresie zachorowania nie proponuje się diagnostyki dodatkowej. Wynika to z tego, że w większości przypadków objawy ustępują po leczeniu objawowym w ciągu 1–2 tygodni i diagnostyka nie będzie powodowała zmiany sposobu leczenia. Brak poprawy lub utrzymywanie się objawów na poziomie utrudniającym funkcjonowanie, mimo prawidłowego leczenia i postępowania, przez okres 6–8 tygodni – jest wskazaniem do rozważenia pogłębienia diagnostyki, ponieważ może się okazać, że leczenie operacyjne przyniesie szybszą poprawę. Kolejnym wskazaniem do pogłębienia diagnostyki jest podejrzenie innej niż dyskopatia możliwej przyczyny rwy kulszowej. W tym celu zaleca się badania obrazowe. Rezonans magnetyczny przy rwie kulszowejJeżeli wywiad lub badanie fizykalne wskazują na inną możliwą przyczynę, wówczas najbardziej odpowiednim badaniem obrazowym pokazującym szczegółowo struktury anatomiczne kanału kręgowego jest rezonans magnetyczny kręgosłupa w odcinku na rw kulszowąW przypadku podejrzenia zmian nowotworowych, szczególnie przy możliwości obecności przerzutów do kości, wykonuje się w pierwszej kolejności badanie RTG kręgosłupa lędźwiowego. To badanie jest także przydatne w celu wykluczenia zmian pourazowych lub w przypadku podejrzenia kręgozmyku. Przy podejrzeniu kręgozmyku badanie rentgenowskie wykonuje się w dwóch pozycjach (tzw. RTG czynnościowe), aby ocenić przesunięcia kręgów względem kulszowa a tomografia komputerowaKolejnym przydatnym badaniem, jednak w dobie rezonansu magnetycznego mniej użytecznym, jest badanie tomografii komputerowej. Badanie TK umożliwia bardzo dobre zobrazowanie struktur kostnych, związane jest jednak z narażeniem na promieniowanie rentgenowskie i powinno być wykonywane przy wyraźnych badania na rwę kulszowąW wybranych przypadkach w celu uzupełnienia diagnostyki lub oceny w przypadkach wątpliwych wykonuje się badanie EMG (elektromiograficzne) pozwalające na sprawdzenie funkcjonowania nerwu kulszowego i nerwów rdzeniowych. Badania krwi przydatne są przy podejrzeniu stanu zapalnego i cukrzycy. W podejrzeniu tak zwanych bólów rzutowanych, tzn. mających swój początek np. w obrębie jamy brzusznej i powodujących bóle w okolicach charakterystycznych dla bólów korzeniowych, przydatne jest badanie USG oraz u kobiet badanie ginekologiczne z oceną rwy kulszowejWiększość osób wraca do zdrowia często bez leczenia lub przy niewielkim leczeniu objawowym. W niektórych jednak przypadkach rwa kulszowa może spowodować trwałe uszkodzenie nerwów. W przypadku ucisku na korzenie rdzeniowe powodujące wyłącznie dolegliwości bólowe i ewentualnie zaburzenia czuciowe rokowanie jest pomyślne i powrót do zdrowia powinien nastąpić szybko. W przypadku znaczących ucisków powodujących zaburzenia siły mięśni zaopatrywanych przez nerwy rdzeniowe może nie dojść do pełnej poprawy i ustąpienia objawów. W wyniku uszkodzenia nerwu możliwe jest utrzymywanie się osłabienia mięśni przez wiele tygodni, miesięcy, czasem do końca życia. Najczęściej objawia się to pod postacią osłabienia zgięcia grzbietowego stopy w kończynie, do której promieniowały bóle. Chód przybiera wówczas charakterystyczny „brodzący” wzorzec w chorej kończynie – tak jak przy chodzeniu w wodzie. W przypadku utrzymujących się dolegliwości bólowych kręgosłupa, nasilających się przy chodzeniu lub zmianie pozycji, wiele osób, szczególnie starszych, woli unikać chodzenia nawet do łazienki i ogranicza ilość przyjmowanych płynów i spożywanych posiłków. Takie zachowanie może doprowadzić do odwodnienia i powikłań z tym związanych. W bardzo rzadkich przypadkach ucisk nerwów rdzeniowych może spowodować uszkodzenie korzeni nerwów odpowiedzialnych za prawidłową czynność zwieraczy pęcherza i odbytu, i spowodować zaburzenia oddawania moczu, a przy braku zastosowania odpowiednio szybko prawidłowego leczenia, powikłania związane z zatrzymaniem moczu lub zaburzeniami czynności jelit. Możliwe powikłania zależą w głównej mierze od przyczyny rwy kulszowej. W przypadku rwy spowodowanej dyskopatią i chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa u większości pacjentów następuje pełny powrót do zdrowia. Zapobieganie rwie kulszowejZapobieganie związane jest z redukowaniem czynników zwiększających ryzyko wystąpienia rwy kulszowej. Należy zmniejszyć masę ciała, unikać wykonywania czynności obciążających kręgosłup lędźwiowy w sposób znaczny. Zaleca się regularne ćwiczenia i wzmocnienie mięśni grzbietu. Badania wskazują, że chodzenie lub jazda na rowerze do pracy mogą znacznie zmniejszyć ryzyko wystąpienia rwy kulszowej wymagającej ma leków, które mogą w istotny sposób zmniejszyć ryzyko wystąpienia rwy kulszowej. Leczenie operacyjne metodą discektomii (polegające na wycięciu części dysku powodującego podrażnienie korzenia) nie gwarantuje braku nawrotu objawów. W przypadku konieczności wykonywania pracy związanej ze znacznym obciążeniem kręgosłupa lędźwiowego można używać pasów lędźwiowych, wyłącznie jednak w minimalnym zakresie czasowym, żeby mechaniczne ograniczenie ruchomości kręgosłupa nie spowodowało osłabienia sportów, które są zalecane i nie obciążają kręgosłupa lędźwiowego można wymienić pływanie, które pozytywnie wpływa na mięśnie kulszowa - podsumowanieRwa kulszowa i bóle grzbietu są jedną z najczęstszych dolegliwości, z którymi pacjent zgłasza się do lekarza. Pomimo powszechnego występowania objawów wiele z osób nie prowadzi higienicznego trybu pracy i życia, narażając kręgosłup lędźwiowy na zwiększone ryzyko wystąpienia rwy kulszowej. Objawy, mimo tego że potrafią być bardzo uciążliwe, najczęściej ustępują w ciągu kilkunastu dni, nawet bez leczenia. W zapobieganiu wystąpienia objawów najważniejsze są ćwiczenia ruchowe i unikanie czynników zwiększających ryzyko także: Urazy na wakacjach - domowe sposoby, leczenie. Jak rozróżniać uszkodzenia?PiśmiennictwoTerapia w chorobach układu nerwowego, red. Wojciech Kozubski, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa van Tulder Peul Diagnosis and treatment of sciatica. BMJ. 2007 Jun 23; 334(7607): 1313– Zafonte Sciatica. N. Engl. J. Med. 2015 Mar 26; 372(13): for Clinical Systems Improvement (ICSI). Health care guideline: adult acute and subacute low back pain. ICSI 2012 Nov.

ile zastrzyków na rwę kulszową