Leukoplakia w pęcherzu moczowym. Leukoplakia w pęcherzu moczowym - leukoplakia trójkąta pęcherza moczowego u pacjentki z nawracającym zapaleniem pęcherza moczowego. Pacjentka 66 letnia skierowana do oddziału urologicznego z powodu nieustannych zapaleń pęcherza moczowego. wykonano cystoskopię stwierdzając leukoplakię w trójkącie Mogą także utknąć w moczowodzie prowadząc do znacznego utrudnienia odpływu moczu z neki lub wręcz zablokowania z następowym zakażeniem i zniszczeniem nerki – Kamienie moczowe zlokalizowane w pęcherzu moczowym, rzadkie w chwili obecnej, kilkaset lat temu bardzo częste prowadzą do przewlekłego zakażenia dróg moczowych. Na czym polega wypalanka pęcherza moczowego bo mąż nie otrzymał żadnych informacji oprócz tej, że guz w pęcherzu moczowym został wypalony. Odpowiedź zespołu eUrologia.pl. Mąż miał wykonaną przezcewkową elektroresekcję guza w pęcherzu moczowym - TURT. Zabieg ten polega na elektroresekcji guza pęcherza moczowego pętlą Kamienie w pęcherzu moczowym Kamienie powstają w wyniku złożonych procesów fizykochemicznych przebiegających w drogach moczowych. Głównym ich składnikiem Określenie pojemności pęcherza moczowego po oddaniu moczu (czyli zaleganie moczu po mikcji) pozwala na ocenę zdolności do opróżniania pęcherza moczowego. W warunkach fizjologicznych po oddaniu moczu w pęcherzu moczowym może pozostawać jedynie bardzo niewielka objętość moczu, nie więcej niż 12 ml. Zaleganie 8 ml moczu po mikcji Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd Hỗ Trợ Nợ Xấu. Fot. 1. Pacjent – berneński pies pasterski, 6 tygodni. Kamica moczowa najczęściej diagnozowana jest u psów, których średnia wieku wynosi około 6 lat [2]. Jednak coraz częściej do lecznic trafiają młodsi pacjenci, którzy wykazują objawy kliniczne zaburzeń ze strony dolnego układu moczowego. Niedrożność anatomiczna cewki moczowej spowodowana kamicą stanowi bezpośrednie zagrożenie dla życia pacjenta [6]. Choroba ta notowana jest u szczeniaków już w pierwszych miesiącach życia. Istnieją predyspozycje płciowe – suki, oraz predyspozycje rasowe – sznaucer miniaturowy i bichon frise, shih-tzu, lhasa apso, pudel miniaturowy [1, 2, 5, 9]. Kamienie moczowe mogą być usytuowane w każdym odcinku dróg moczowych. W większości przypadków występują w pęcherzu moczowym i cewce moczowej [9]. U samców najczęściej lokalizują się na wysokości doogonowego końca kości prąciowej [1, 6, 9]. Jedynie u około 5% badanych stwierdzane są w nerkach lub moczowodach [9]. Czynnikami sprzyjającymi tworzeniu się kamieni są: • dieta bogata w sole mineralne i białko; • zmiana pH moczu; • bakteryjne zakażenia układu moczowego; • zaburzenia metaboliczne, tj. nadczynność przytarczyc, kwasica kanalikowa nerek; • zaburzenia częstotliwości i jakości mikcji (zatrzymanie moczu); • stosowanie niektórych leków (glikokortykosteroidy, furosemid, preparaty witaminowo-mineralne); • obecność w moczu substancji wyzwalających krystalizację (mukoproteidy, komórki nabłonka, bakterie); • niedostateczna ilość inhibitorów krystalizacji w moczu [3, 5, 9]. Hipotezy dotyczące tworzenia się kamieni moczowych Istnieją różne hipotezy dotyczące tworzenia się kamieni moczowych: • hipoteza krystalizacji precypitalnej, • hipoteza zawiązywania ziaren na macierzy, • hipoteza braku inhibitorów krystalizacji. Wydaje się, że najbardziej prawdopodobny patomechanizm tworzenia się kamieni obejmuje: • nukleację, • formowanie fazy stałej roztworu, • przerost kryształu, • agregację kryształu, • retencję kryształu [3, 10]. Najczęściej zauważanymi przez właścicieli objawami klinicznymi są te ze strony dolnych dróg moczowych. Zależą one od umiejscowienia, rozmiaru oraz liczby kamieni moczowych. Większość z nich, ze względu na umiejscowienie w pęcherzu moczowym, daje objawy zapalenia pęcherza moczowego: częste parcie na mocz, bolesne i utrudnione oddawanie moczu. Kamienie moczowe o poszarpanych, ostrych krawędziach powodują silniejsze uszkodzenie błony śluzowej, dając krwiomocz [1, 2, 3, 9]. Kamienie mniejszych rozmiarów mogą umiejscawiać się w cewce moczowej, powodując częściową lub całkowitą niedrożność i doprowadzając do jej zatkania. Występują wówczas objawy związane z powiększeniem objętości pęcherza moczowego. Oddawanie moczu staje się bolesne, utrudnione, najczęściej przerywanym strumieniem. U pacjenta rozwijają się azotemia zanerkowa i hiperkaliemia. Szczeniak jest osowiały, słaby, nie ma apetytu, mogą pojawić się wymioty [5, 6]. Do rozpoznania kamicy moczowej wystarcza zazwyczaj szczegółowo przeprowadzony wywiad z właścicielem, badanie kliniczne oraz powszechnie stosowane metody diagnozowania – RTG i USG [5, 6, 9]. U samców, u których występuje bolesność i trudność podczas mikcji, próba cewnikowania napotyka często opór, świadczący o obecności kamieni w cewce moczowej. Mamy wówczas podstawę do postawienia wstępnej diagnozy, wykluczając tym samym przypadek niedrożności czynnościowej, której najczęstszą przyczyną jest skurcz zwieracza cewki moczowej. Cewnik zakłada się wówczas z łatwością [5]. W niektórych przypadkach badanie palpacyjne powłok brzusznych może wykazać obecność dużego pęcherza moczowego o pogrubiałych ścianach oraz kamicę moczową. U psów małych ras badanie per rectum daje możliwość oceny miednicznego odcinka cewki moczowej pod kątem kamieni. USG i RTG pozwalają najczęściej na potwierdzenie rozpoznania kamieni moczowych, chyba że nie są one przepuszczalne dla promieni RTG ze względu na ich wielkość i budowę. W przypadku kamieni niecieniujących lub słabo cieniujących (kamieni cystynowych, moczanu amonu, kwasu moczowego, kamieni mieszanych), kontrast podany do dróg moczowych pomaga w rozpoznaniu (uretrocystografia). USG, powszechne urządzenie w lecznicach weterynaryjnych, nie przysparza trudności w diagnostyce kamicy moczowej. Podczas takiego badania kamienie w pęcherzu dają charakterystyczny, echogenny cień akustyczny, podczas gdy twory takie jak polipy tego cienia nie dają [5, 6, 7, 9, 10]. Kamica struwitowa U psów najczęściej diagnozowana jest kamica struwitowa – to aż 50% stwierdzonych kamic. Przyczyną jej występowania jest nadmierna podaż białka i soli mineralnych w diecie. Występuje u zwierząt z infekcjami bakteryjnymi ureazododatnimi. Może powstawać w każdym rodzaju pH, jednak częściej i szybciej w zasadowym. Struwity to 3-6-boczne bezbarwne pryzmaty, czasem zlepione w struktury przypominające paproć, gęste pióra czy płatki śniegu [4, 5, 8, 9]. Kamica szczawianowo-wapniowa Drugim rodzajem jest kamica szczawianowo-wapniowa (33% przypadków). Czynniki sprzyjające krystalizacji nie zostały do końca poznane. Częściej kamienie tworzą się w moczu z tendencją do kwaśnego pH. Ryzyko ich tworzenia wzrasta również w przypadku: otyłości, cukrzycy, ostrego zapalenia nerek, przy zaburzeniach resorpcji wapnia, objawowej hiperkalcemii (nadczynność przytarczyc), stanach nowotworowych, przy intoksykacji witaminą D oraz przy podawaniu niektórych leków (glikokortykosteroidów czy furosemidu). Obecność kryształów szczawianów wapnia przy współistniejącej niewydolności nerek może wskazywać na zatrucie glikolem etylenowym. Szczawiany wapnia to małe bezbarwne kopertki, biszkopty, klepsydry, mogą również przyjmować formy kuliste [4, 5, 8, 9]. Kamienie moczanowe stanowią 8% wszystkich kamieni moczowych. Większość z nich składa się z moczanu amonowego. Obecność tych kryształów u ras innych niż dalmatyńczyk oraz buldog angielski sugeruje niewydolność wątroby, która wynika z zespolenia wrotno-obocznego lub marskości. Zakażenia bakteriami produkującymi ureazę sprzyja powstawaniu kamicy. Mogą tworzyć się w każdym pH, z tendencją do pH kwaśnego. Moczan amonu to żółtobrązowa kolczysta kula przypominająca kasztana w łupinie [4, 5, 8, 9]. Kamica cystynowa Kamica cystynowa diagnozowana jest w około 1% przypadków. Kamienie nie występują u zwierząt zdrowych. Cystynuria to dziedziczne zaburzenie transportu w kanalikach nerkowych. Najczęściej spotykana jest u jamników. Może towarzyszyć ostrej niewydolności nerek. Kamienie powstają przy znacznie zasadowym pH, a kształtem przypominają płaskie bezbarwne sześciokątne płytki [4, 5, 8, 9]. Krzemiany występują u około 1% pacjentów. Przyczyna ich powstawania nie jest do końca wyjaśniona. Prawdopodobnie nadmiar spożywanego glutenu kukurydzianego lub łupin soi jest odpowiedzialny za wytrącanie się ostrych, poszarpanych krzemianów [5, 8, 9]. Fot. 2. Obraz RTG jamy brzusznej pacjenta – jasno świecące kamienie w pęcherzu moczowym. Leczenie kamicy powinno opierać się na szybkim udrożnieniu cewki moczowej i opróżnieniu pęcherza moczowego. Możemy tego dokonać poprzez założenie cewnika. Po upuszczeniu moczu cewnik pozostawiamy w drogach moczowych. W przypadku napotkania oporu przy zakładaniu cewnika płuczemy go silnym strumieniem jałowego 0,9-proc. roztworu NaCl, celem wypłukania kamieni z cewki moczowej [6]. W przypadku braku efektu należy zastosować odbarczenie pęcherza poprzez jego nakłucie i wyszyć cewkę moczową. Musimy pamiętać, że u pacjenta z niedrożnością cewki dochodzi do rozwoju azotemii zanerkowej i hiperkaliemii. Są to stany zagrażające życiu, dlatego bezwzględnie należy oznaczyć stężenie potasu, azotu mocznikowego i kreatyniny w surowicy. Po stwierdzeniu zaburzeń pacjenta powinno się nawodnić, celem przywrócenia równowagi wodno-elektrolitowej. Stan pacjenta należy monitorować, kontrolować ilość wytwarzanego moczu, bowiem usunięcie niedrożności może nasilić diurezę [5, 6]. Kamienie moczowe powinno się poddać analizie, aby poznać przyczynę ich powstania i ustalić odpowiednią dietę [5, 6, 9]. Na pytanie, który sposób leczenia wydaje się być odpowiedni, nie ma jednoznaczniej odpowiedzi wśród lekarzy weterynarii. Jedni twierdzą, iż leczenie chirurgiczne daje możliwość dokładnego pozbycia się kamieni moczowych z pęcherza i cewki moczowej, czyli oznacza stosunkowo łatwe pozbycie się problemu. Owszem, leczenie to pozwala na rozpoznanie rodzaju kamieni, pobranie próbek błony śluzowej pęcherza moczowego celem dokonania posiewu, natomiast absolutnie nie zapobiega się w ten sposób nawrotom choroby [5, 9]. Leczenie farmakologiczne z kolei obniża stężenie soli mineralnych odpowiedzialnych za tworzenie kamieni w moczu, zwiększa ich rozpuszczalność. Zapobieganie nawrotom choroby oparte jest na wymuszeniu diurezy oraz kontroli i zwalczaniu zakażeń dróg moczowych. Dlatego też raz w miesiącu powinniśmy pobrać mocz do analizy i zwrócić uwagę na jego pH, ciężar właściwy i osad. Odpowiednio dobrana dieta może zapobiec powstawaniu tego schorzenia. Głównymi wadami tej metody jest wymagana rzetelność i duże zaangażowanie ze strony właściciela zwierzęcia i to przez wiele tygodni czy nawet miesięcy, ale również to, że nie wszystkie kamienie dają się rozpuścić farmakologicznie [5, 9]. Dobór metody leczenia kamicy moczowej zależy w głównej mierze od rodzaju kamieni. Szczawiany wapnia, krzemiany, kamienie mieszane nie rozpuszczają się pomimo leczenia farmakologicznego, więc można się ich pozbyć tylko z pomocą skalpela. Pozostałe kamienie, występujące u psów, można spróbować rozpuścić za pomocą odpowiednio dobranej diety i suplementów. Opis przypadku kamicy moczowej u psa Pies, samiec, berneński pies pasterski, wiek 6 tyg., waga 7 kg, tricolor. Pacjent skierowany z innej przychodni, trafił w nocy do naszej kliniki z powodu bolesności i powiększonego obrysu jamy brzusznej. Z przeprowadzonego wywiadu dowiedziano się o historii leczenia w kierunku gastroenteritis. Pies wymiotował treścią pokarmową, bez domieszek żółci, miał biegunkę w kolorze piaskowym, bez śladów krwi. Podczas badania klinicznego palpacyjnie stwierdzono napięcie powłok jamy brzusznej. Jednorazowo podano leki: No-Spa i Espumisan. Po zakończeniu anamnezy przystąpiono do badania klinicznego szczeniaka. Temperatura ciała wynosiła 38,4°C, błony śluzowe były jasnoróżowe, wilgotne, CRT < 2 s, brak cech odwodnienia, przyśpieszone tętno i oddech. W badaniu palpacyjnym stwierdzono bolesny, napięty brzuch, z wyczuwalnym tworem w tyłobrzuszu, zaczerwienioną błonę śluzową napletka, z ropną wydzieliną. Właścicielka nie była w stanie udzielić informacji na temat oddawania moczu. Po nieudanej próbie cewnikowania pies został skierowany na USG. Fot. 3. Kamienie po ekstrakcji z pęcherza. Opis badania Pęcherz moczowy mocno wypełniony aechogenicznym płynem, ściana pęcherza hiperechogeniczna, mocno pogrubiona (3,5 mm), na dnie pęcherza widoczne twory kuliste, dające silny cień akustyczny. Na podstawie USG została postawiona diagnoza – kamica moczowa pęcherza moczowego. Pies otrzymał leki rozkurczowe – No-Spa – w dawce 40-80 mg w celu przeprowadzenia kolejnej próby cewnikowania, która zakończyła się pomyślnie. Pobrano mocz, wykonano badanie ogólne i analizę składu osadu (tab. 1). Założono kateter dożylny, pobrano krew do badań morfologicznego i biochemicznego. Wyniki przedstawiono w tab. 2. W celu ustalenia dokładnej lokalizacji kamieni wykonano zdjęcie rentgenowskie (fot. 2). Wszystkie kamienie zlokalizowane były w pęcherzu moczowym. Ze względu na podniesione parametry BUN, kreatyniny i potasu podjęto decyzję o hospitalizacji pacjenta. Podane zostały płyny dożylne celem przywrócenia homeostazy. Po trzech dniach płynoterapii zostały wykonane ponowne badania krwi (tab. 3) Ze względu na prawidłowe parametry biochemiczne zdecydowano o konieczności przeprowadzenia zabiegu z uwagi na nierozpuszczalny charakter kamieni. Wszystkie kamienie zostały usunięte z pęcherza moczowego i poddane dokładnej analizie (fot. 3). Oprócz fosforanów wapnia i magnezu w pęcherzu znajdowały się struwity pochodzenia organicznego. By zapobiec dalszej ich krystalizacji, wprowadzono dietę zakwaszającą mocz (urinary s/o). Zalecono kontrolne badanie moczu wraz z osadem po upływie 4 tygodni. Piśmiennictwo: 1. Brown Urolithiasis in small animals. 2013. 2. Osborne How would you manage uroliths in a puppy. 2003. 3. Stevenson The Incidence of urolithiasis in Cats and Dogs and the influence of diet in formation and prevention of recurrence. „Thesis submitted for the degree of Doctor of Philosophy”, 2002. 4. Sirois M.: Mosby’s Veterinary PDQ. Elsevier inc. 2010. 5. Grauer Zaburzenia układu moczowego. 2008, 409-418. 6. Macintire Drobatz Haskins Saxon Podręcznik stanów nagłych oraz intensywnej opieki medycznej u małych zwierząt. Galaktyka, 2012. 7. Osborne Lulich Bartges i wsp.: Canine and feline urolithiasis: relationship of etiopathogenesis to treatment and prevention, [w:] Canine and feline nephrology and urology. Osborne Finco Philadelphia, Lea & Febiger: 798-888. 8. Nieradka R.: Jak leczę? – diagnostyka laboratoryjna chorób układu moczowego. Olsztyn 2012. 9. Niemand pod red. Sutter i Kohn B.: Praktyka kliniczna. Psy. 2011. 10. Kealy Alliester H.: Diagnostic Radiology. Ultrasonography of the dog and cat. 2007. Autorzy i zdjęcia: lek. wet. Daria Kostrzewa, Centrum weterynaryjne, Łódź lek. wet. Mikołaj Ranus, lek. wet. Jan Cichecki, Klinika weterynaryjna „CM-VET”, Łódź Streszczenie: U psów najczęściej diagnozowana jest kamica struwitowa – 50% stwierdzonych kamic, zaś kamica szczawianowo-wapniowa u 33%. Kamienie moczanowe stanowią 8% wszystkich kamieni moczowych. Kamica cystynowa diagnozowana jest w około 1% przypadków. Krzemiany występują mniej niż u 1% pacjentów. Leczenie powinno opierać się na szybkim udrożnieniu cewki moczowej i opróżnieniu pęcherza moczowego poprzez założenie cewnika. W przypadku braku efektu należy zastosować odbarczenie pęcherza. Przejdź do następnej strony Kamienie nerkowe u psów są rzadkie. Ale w pęcherzu - często. Takie kamienie mogą przejść do cewki moczowej. Kamienie w pęcherzu mogą tworzyć się we wszystkich psach. Skały należące do grupy wysokiego ryzyka to sznaucery karłowate, dalmatyńczyki, shih tzu, jamnik i buldog. Kamienie w pęcherzu moczowym i cewce moczowej mogą być duże lub małe, pojedyncze lub wielokrotne i mogą spontanicznie opuścić lub zakryć dolne części dróg moczowych. Ponadto kamienie w pęcherzu moczowym mogą powodować bolesne oddawanie moczu i pojawianie się krwi w moczu. Większość kamieni pęcherza jest struwitami, to znaczy składa się z tlenku magnezu i amoniaku. Powstają one w alkalicznym moczu, a proces ten jest zwykle poprzedzony infekcją pęcherza. Bakterie i osadowe składniki moczu stanowią źródło, wokół którego osadza się fosforan amonu. Kamienie składające się z kwasu moczowego powstają w kwasowym moczu i często wiążą się z wrodzonym upośledzeniem metabolizmu moczanów. Takie predyspozycje genetyczne mają Dalmatyńczycy i Buldogi. Inne kamienie mogą zawierać szczawian wapnia lub cystynę. Kryształy cystyny znaleziono w Nowej Funlandii i wielu innych rasach psów. W celu określenia predyspozycji lub nośników kamieni istnieją testy genetyczne. Kamienie krzemowe są rzadkie, najczęściej w owczarkach niemieckich. Kamienie te zwykle nie są związane z wcześniejszą infekcją pęcherza. Kamienie, które są duże lub wielokrotne, czasami mogą być sondowane przez brzuch. W większości przypadków rozpoznanie ustala się na podstawie wyników badania rentgenowskiego. Kamienie, które nie są widoczne podczas radiografii jamy brzusznej, można często zobaczyć podczas badania ultrasonograficznego lub dożylnej pirelografii. Uwzględniane są również wyniki badań moczu. Kamienie, które wyszły same lub zostały chirurgicznie usunięte, jeśli to możliwe, powinny być analizowane, ponieważ skład kamieni wpływa na leczenie pozostałych lub przyszłych kamieni. Leczenie: jeśli w pęcherzu występuje proces zakaźny, należy go leczyć w sposób opisany dla zapalenia pęcherza. W wielu przypadkach kamienie mogą rozpuścić się w ciągu kilku tygodni lub miesięcy, jeśli pies jest karmiony specjalną dietą. Struwitowe kamienie rozpuszczają się w kwaśnym moczu, wymagające diety o niskiej zawartości magnezu i białka w połączeniu ze specjalnie przeznaczone do leczenia tych problemów z podawaniem, na przykład Royal Canin moczu tak 13. Kamienie mające kwasu moczowego odpowiedź na leczenie diety o niskiej zawartości puryn połączeniu przy użyciu preparatu allopurinolu. Kamienie cystyny są traktowane tą samą dietą w połączeniu z lekami, które rozpuszczają cystynę. Karmienie psa dietą wegetariańską, na przykład Royal Canin Vegetarian Formula, może pomóc w zapobieganiu powstawania kamieni moczanowych. Techniki, które pozwalają na rozpuszczanie kamieni składających się ze szczawianu wapnia i krzemu nie zostały jeszcze opracowane. Jednak dieta i suplementy mogą pomóc zmniejszyć ryzyko ich ponownego pojawienia się. W leczeniu kamieni w cewce moczowej, które mogą powodować zablokowanie, oraz w leczeniu kamieni w pęcherzu, które nie reagują na zmieniające się diety i stosowanie leków, podejściem z wyboru jest chirurgiczne usunięcie. Również tę metodę leczenia można zastosować, jeśli leki są przeciwwskazane z powodu zastoinowej niewydolności serca lub jeśli konieczne jest szybkie złagodzenie objawów. Tworzenie się nowych kamieni występuje w około 30% przypadków. Pies powinien być regularnie sprawdzany przez weterynarza. Może on zalecić długotrwałe zmiany w diecie i / lub suplementy diety, takie jak witamina C, ekstrakt malinowy lub ekstrakt z żurawiny. [1], [2] Kamica moczowa u psów to tworzenie się kamieni (urolitów) w cewce moczowej, które częściej występują w pęcherzu urolity składają się z fosforanu amonu wapnia (struwitu mineralnego) i mogą być dość powstają pod wpływem wielu czynników: zawartości niektórych soli, które rozpuszczają się w moczu, a także obecności substancji krystalizujących te sole. Kamienie pęcherza są zatrzymywane z powodu zanieczyszczenia przejść. Występowanie kompozycji struwitu urolitu jest najczęściej związane ze specjalną kamicy moczowej u psów Po pierwsze, mężczyźni mają trudności z oddawaniem moczu z zablokowaną cewką moczową. Zwierzę coraz częściej próbuje pozbyć się moczu, podczas gdy może może pojawić się w moczu, a pies doświadcza znacznego dyskomfortu, szczególnie w końcowych etapach oddawania zwierzę może zwiększyć temperaturę w każdym wieku może zachorować, ale najczęściej dotyczy to psów od 4 do 6 lat. Kable są dwukrotnie bardziej narażone na choroby niż suki. Istnieją funkcje rodowodowe. Na przykład jamniki, miniaturowe pudle, Cocker Spaniele, Dalmatyńczyki, Dachunds, Shih Tzu i Yorkshire Terriery są bardziej powszechne w innych rasach. Bardzo rzadko kamienie pęcherza powstają u psów pasterskich, bokserów i nie zwrócisz się o pomoc w odpowiednim czasie, kamienie staną się zbyt duże, mogą zablokować drogi moczowe iw rezultacie spowodować ostrą niewydolność kamicy moczowej u psów Diagnoza i leczenie powinny być wykonywane wyłącznie przez lekarza. Potrafi wykryć duży kamień nawet poprzez proste sondowanie. Ponadto za pomocą cewnika lekarz sprawdzi, czy drogi moczowe są zablokowane i wykonaj badanie potrzebować USG jamy brzusznej, badania rentgenowskiego pęcherza i całego systemu. Jest to konieczne do określenia rodzaju leczenia kamicy moczowej u psów zależą od wielkości, rodzaju kamienia i zajmowanej ogół polega na chirurgicznym usunięciu zapalenia pęcherza i kamieni szczawianowych. Gdy kanał moczowy jest całkowicie zablokowany u mężczyzn, organizowany jest alternatywny kanał odpływu samce są myte w taki sposób, aby wcisnąć kamień w pęcherz, skąd jest znacznie łatwiej go moczany i struwity można rozpuścić za pomocą specjalnej diety lub chorobie towarzyszy zakażenie, często stosuje się leczeniu bardzo ważna jest dalsza prewencja: dużo picia i regularnego chodzenia, zwiększenie aktywności fizycznej psa i zmniejszenie masy ciała. Podobnie jak ludzie, psy mogą również mieć kryształki w moczu. Główny problem polega na tym, że powstają kryształy o tak dużych rozmiarach, że trudno je wyrzucić lub że niektóre z nich stają się kamieniami, popularnie zwanymi kamieniami. W tym artykule AnimalWised, o którym mówimy kryształy w moczu psawyjaśniamy, dlaczego powstają, które są najczęstsze, jakie objawy wywołują, a także jak najwłaściwsze leczenie ich zwalczania, które zazwyczaj obejmuje spożywanie określonej diety. Przyczyny powstawania kryształów w moczu psa Jedną z najczęstszych przyczyn powstawania kryształów w moczu u psów jest: zapalenie pęcherza. Zapalenie pęcherza moczowego to infekcja bakteryjna pęcherza moczowego. Bakterie zbijają się w kolonie, w których minerały z większym prawdopodobieństwem wytrącają się, tworząc kryształy. Ponadto istnieją Choroby metaboliczne które zwiększają wydalanie minerałów i trzeba się też liczyć karmienie. Jeśli dieta jest bardzo bogata w minerały i białko oraz uboga w błonnik, zwiększa się ryzyko tworzenia się kryształów. Niektóre patologie, takie jak nadmiar wapnia we krwi, również stanowią czynnik ryzyka. W przeciwieństwie do tego, psy rzadziej pojawiają się kryształy z powodu niewystarczającego nawodnienia. Ostatecznie ustalono, że niektóre rasy mają większe predyspozycje genetyczne. Są to: dalmatyński sznaucer standardowy i miniaturowy mini pudel bichon frise Cocker spaniel lhasa apso yorkshire terier Shih Tzu Owczarek niemiecki jamnik buldog złoty Labrador Objawy kryształów w moczu psa Kryształy osadzają się głównie w pęcherzu moczowym lub w mniejszym stopniu w cewce moczowej. Bez względu na rodzaj, mogą powodować krwiomocz, czyli obecność krwi w moczu, ponieważ kryształy powodują uszkodzenie obszaru dróg moczowych, w którym się znajdują. Ponadto, jeśli kryształy tworzą kamienie, mogą powodować przeszkoda, co utrudni lub nawet całkowicie uniemożliwi oddawanie moczu. Jest to częstsze powikłanie u mężczyzn. Objawy niepokoju to Trudności w oddawaniu moczu, rób to w małych ilościach i bardzo często, przyjmuj pozycję oddawania moczu, ale nie robiąc tego, bóle brzucha lub wyciek moczu. Nerki również mogą być zaatakowane. W takich przypadkach pies wymiotuje, będzie apatyczny i nie będzie jadł. Objawy te wymagają natychmiastowej pomocy weterynaryjnej. Diagnoza Weterynarz może wykryć kryształy w moczu u psów pobranie próbki i zbadanie jej pod mikroskopem. O tę próbkę moczu można poprosić nas, dlatego do jej pobrania użyjemy sterylnego szkła sprzedawanego w aptekach. Ale profesjonalista może również pobrać mocz bezpośrednio z pęcherza. Twój test może wykryć krwawienie lub infekcję. Podobnie podczas analizy określenie pH pomaga wiedzieć, który to kryształ, ponieważ istnieją różne rodzaje kryształów, które będą odróżniać się kształtem, wielkością i kolorem. Jeśli zostaną znalezione kryształy, twój weterynarz prawdopodobnie przeprowadzi dokładniejszą kontrolę na wypadek, gdyby również utworzyły się kamienie. Mogą być wtedy potrzebne zdjęcia rentgenowskie, ultradźwięki lub oba. Rodzaje kryształów w moczu psa Większość kryształów w moczu u psów jest struwit, który zawiera fosforany, amoniak i magnez. Są związane z moczem alkalicznym i mają charakterystyczny kształt prostokąta lub trumny. Innym rodzajem kryształów wykrywanych ze względną częstotliwością są kryształy szczawian wapnia. Trzeci typ to kryształy moczan amonu, które pochodzą z kwasu moczowego i pojawiają się w moczu o odczynie kwaśnym lub obojętnym. Są również znalezione cystyny, sześciokątny kształt i przezroczysty oraz związany z kwaśnym lub obojętnym moczem. W mniejszym odsetku przypadków kryształy krzem lub fosforan wapniowy. W zależności od warunków moczu, jego temperatury, pH i stopnia rozpuszczalności każdego kryształu powstaje taki lub inny rodzaj. Leczenie kryształów w moczu u psów Leczenie będzie to zależeć od rodzaju szkła powoduje to dyskomfort, dlatego tak ważna jest dobra diagnoza. W przypadku kryształów struwitu zaleca się stosowanie leki do ich rozpuszczenia, a także ustanowienie specyficzna dieta. Ale gdy kryształy są na przykład szczawianu wapnia, nie można ich rozpuścić. Dlatego jeśli powodują problemy, a interwencja chirurgiczna aby je usunąć. Operację tę wykonuje się również wtedy, gdy w pęcherzu znajdują się kamienie, których nie można usunąć, np. pozostając w pęcherzu. Technika będzie zależeć od lokalizacji. Jednocześnie zalecana jest również dieta profilaktyczna i zwiększa się spożycie wody. Z drugiej strony daj psu wystarczająco dużo okazji do oddania moczu. Im dłużej mocz przebywa w pęcherzu, tym bardziej prawdopodobne jest wytrącanie się kryształków. Ponadto leczone będą inne objawy. Na przykład, jeśli pies ma infekcję, weterynarz przepisze antybiotyki. W ramach kontynuacji zaleca się od czasu do czasu sprawdzać mocz psa, aby wcześnie wykryć obecność kryształów. Dieta dla psów z kryształkami w moczu Niektóre kryształy, takie jak struwit, moczan amonu lub cystyna, można rozpuścić zmieniając dietę psa. W takich przypadkach jedzenie jest jak narkotyk. istnieć specjalnie opracowane diety weterynaryjne leczyć ten problem. Na przykład, jeśli pies ma kryształki struwitu, dieta ta zakwasza mocz, dzięki czemu kryształy się rozpuszczają i jednocześnie zapobiegają ich tworzeniu. Zwykle karmienie psa przez kilka tygodni dietą zaleconą przez weterynarza już rozwiązuje problem. Również, gdy zdiagnozowane zostaną kryształy moczanu amonu lub cystyny należy unikać połykania przez psa wnętrzności. Wręcz przeciwnie, a jeśli chcesz ustalić domową dietę dla psów z kryształkami w moczu, zalecane są białka jajeczne i roślinne. Oczywiście zawsze zalecamy skorzystanie z pomocy lekarza weterynarii specjalizującego się w żywieniu, aby ustalić odpowiednią dietę domową, która spełnia wszystkie potrzeby żywieniowe zwierzęcia. Po drugie, dobre nawodnienie Może pomóc zmniejszyć tworzenie się kryształów w moczu u psów. Musimy zadbać o to, aby nasz pies miał zawsze do dyspozycji czystą i świeżą wodę przez 24 godziny na dobę. Jeśli z jakiegoś powodu mało pije i je tylko paszę, dobrze jest ją namoczyć lub podać mu również mokrą karmę. W każdym razie dbanie o dietę naszego psa nie musi ograniczać się tylko do leczenia kryształów. Najlepszą profilaktyką jest oferowanie mu przez całe życie wysokiej jakości diety, zbilansowanej pod względem udziału składników mineralnych. Gdy jesteś zdrowy i nie zawiera kryształów, możesz zapoznać się z tymi artykułami w zależności od rodzaju diety, którą stosuje Twój pies: Naturalna karma dla psów Dieta BARF dla psów Ten artykuł ma jedynie charakter informacyjny, w nie mamy uprawnień do przepisywania leczenia weterynaryjnego ani postawienia jakiejkolwiek diagnozy. Zachęcamy do zabrania pupila do weterynarza w przypadku, gdy będzie miał jakikolwiek stan chorobowy lub dyskomfort. Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Kryształy w moczu u psów – rodzaje, objawy i leczenie, zalecamy przejście do naszej sekcji Inne problemy zdrowotne. Bibliografia Carlson i Giffin. (2002). Praktyczny podręcznik weterynaryjny dla psów. Madryt. Od redakcji el Drac. Lulich, J. i inni. (2016). Zalecenia dotyczące konsensusu małych zwierząt ACVIM dotyczące leczenia i zapobiegania kamieniom moczowym u psów i kotów. Czasopismo Weterynaryjnej Medycyny Wewnętrznej. s. 1564-1574. Kamienie w pęcherzu moczowym można wykryć za pomocą badania kontrolnego, np. USG jamy brzusznej. Jeśli u pacjenta występują kamienie moczowe, lekarz zaleca wykonanie badania kwi i moczu, aby wybrać najodpowiedniejszą dla chorego metodę leczenia kamieni. Rodzaj leczenia zależy od wielkości, kształtu i położenia poszczególnych złogów. spis treści 1. Przyczyny powstawania kamieni w układzie moczowym 2. Objawy obecności kamieni w układzie moczowym 3. Metody usuwania kamieni moczowych URSL PCNL ESWL rozwiń 1. Przyczyny powstawania kamieni w układzie moczowym Zobacz film: "Skąd się bierze ból pooperacyjny?" 2. Objawy obecności kamieni w układzie moczowym Ból promieniujący do okolicy krocza a także uczucie parcia na mocz są objawami towarzyszącymi kamicy układu moczowego. Pacjenci często obserwują także krwiomocz i objawy dyzuryczne. Niekiedy kamienie zlokalizowane powierzchownie w cewce moczowej są widoczne i osiągane w badaniu palpacyjnym. Do diagnostyki obecności kamieni w układzie moczowym stosuje się przede wszystkim badania obrazowe: urografię, badanie ultrasonograficzne układu moczowego oraz wziernikowanie pęcherza moczowego, czyli cystoskopię. 3. Metody usuwania kamieni moczowych Samoistne wydalenie – jeśli kamień jest bardzo mały i znajduje się w okolicy ujścia cewki moczowej, lekarz zaleca zażywanie odpowiednich środków moczopędnych, aby pacjent mógł samodzielnie wydalić złogi. URSL Litotrypsja ureterorenoskopia jest mało inwazyjnym zabiegiem, który polega na rozbijaniu kamieni moczowych za pomocą endoskopu wprowadzanego przez cewkę moczową. Tą metodą usuwa się przede wszystkim kamienie z przewodów moczowych. W zależności od rodzaju złogów wykorzystuje się endoskop sztywny, półsztywny lub giętki. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym, czasem w znieczuleniu podpajęczynówkowym. PCNL Nefrolitotrypsja przezskórna wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym. Zabieg nie może być zastosowany u kobiet w ciąży oraz u osób z wadami anatomicznymi nerek i zaburzeniami krzepnięcia krwi. Lekarz wzrokowo ocenia lokalizację kamienia, wykorzystując endoskop oraz środki kontrastujące. Widząc złogi, może usunąć je w całości, jeśli pojawiły się duże kamienie, można je rozkruszyć. PCNL jest metodą mało inwazyjną. ESWL Litotrypsja falami uderzeniowymi generowanymi pozaustrojowo polega na rozbiciu kamieni moczowych za pomocą fal elektromagnetycznych pochodzących ze specjalnego urządzenia - litotryptora. Fale rozkruszają kamień do takich rozmiarów, aby chory mógł go samodzielnie wydalić. ESWL należy do najpopularniejszych metod usuwania kamieni z dróg moczowych. Leczenie operacyjne – metoda chirurgicznego usuwania kamieni moczowych jest stosowana tylko w rzadkich przypadkach, do których należą poważne wady anatomiczne układu moczowego lub rozległa kamica. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Tomasz Makos Lekarz, autor wielu publikacji dla lekarzy i pacjentów z zakresu gastroenterologii i onkologii klinicznej.

operacja shih tzu kamienie w pęcherzu moczowym