Błonnik pokarmowy jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Każdego dnia w naszej diecie powinno się znaleźć ok. 25 g błonnika, co przy zdrowej i dobrze zbilansowanej diecie nie jest trudne. Niedobory błonnika pokarmowego objawiają się wzdęciami, zaparciami, biegunkami i gazami. Dlatego jeżeli zauważamy takie objawy Współdecyduje o funkcjonowaniu całego organizmu. Niedobór witaminy B1 powoduje senność zaburzenia koncentracji, zmęczenie. Niedobór sprzyja również uszkodzeniu osłonek mielinowych neuronów; Witamina B 2 (ryboflawina) - jest odpowiedzialna za transportowanie tlenu do komórek, stabilizuje płytki krwi. Z pomocą przychodzą suplementy diety MSM, które pomagają uzupełnić ewentualne niedobory siarki w diecie. Czytaj również: Cynk – właściwości, objawy niedoboru, źródła. Niedobór siarki w organizmie – objawy. Ludzki organizm do prawidłowego funkcjonowania potrzebuje siarki. Na 1 kilogram masy ciała przypada około 0,2 mg siarki. Dlatego konieczne jest podawanie witamin w postaci preparatów o dawkach wielokrotnie większych niż wynosi zapotrzebowanie organizmu. Natomiast niedobór wtórny spowodowany jest zbyt małą podażą witamin w diecie lub zaburzeniami trawienia i wchłaniania. Tu decydujące znaczenie ma odpowiednia dieta. Powiązane produkty W diecie lekkostrawnej wyklucza się produkty zawierające duże ilości błonnika pokarmowego, produkty bogate w tłuszcze oraz wzdymające. Błonnik pokarmowy ma tendencję do zalegania w układzie pokarmowym, przez co obciąża go pracą. Nie powinno się go całkowicie eliminować, a jedynie ograniczyć jego spożycie. Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd. Nadmiar wody w organizmie może wystąpić u każdego z nas. Choć najczęściej zatrzymywanie się wody jest spowodowane błędami żywieniowymi, niektóre leki, choroby i schorzenia mogą temu sprzyjać. Problem z zatrzymywaniem wody może wynikać z nadmiaru soli w diecie, a także ze zbyt małego spożycia płynów. To, co możemy zrobić najgorsze w tej sytuacji, to ograniczyć spożywanie płynów. Pogarsza to funkcjonowanie naczyń krwionośnych, rozregulowuje gospodarkę hormonalną organizmu i przyczynia się do jeszcze większego kumulowania wody w tkankach. Organizm przygotowuje się w ten sposób przeciw odwodnieniu. Czy zatrzymywanie wody w organizmie to mit? Zatrzymywanie wody w organizmie obciąża przewód pokarmowy, prowadzi do odkładania wody w tkankach. Może wywoływać uczucie ciężkości, osłabienie, przyczynić się do wzrostu wagi. Warto pamiętać, że często wynika z odwodnienia, co niekorzystnie oddziałuje na krążenie krwi, a także z braku aktywności fizycznej. Przyczyniają się również do tego zmiany hormonalne w organizmie. Retencja wody występuje w układzie krążenia lub w tkankach i jamach. Może powodować obrzęk rąk, stóp, kostek i nóg. Często gołym okiem widać opuchliznę np. na twarzy czy nogach. Dodatkowo waga pokazuje 1-2 kg więcej, choć przecież nie powinna. Zatrzymywanie się wody jest bardzo frustrujące, szczególnie dla osób, które starają się schudnąć. Woda jest nam niezbędna do życia. Nasze ciało w większości składa się z niej, więc naturalnym jest, że potrzebujemy jej. Ograniczanie spożycia wody w celu jej redukcji z organizmu jest najgłupszym pomysłem, na jaki możemy wpaść. Niektóre kobiety odczuwają zatrzymanie wody podczas ciąży lub przed miesiączką. Objaw ten może wystąpić także u osób nieaktywnych fizycznie, na przykład w przypadku obłożnie chorych. Zdarza się też podczas długich lotów samolotem. Odkładaniu wody sprzyja również niewłaściwa dieta, zbyt duże spożycie soli albo nieodpowiednie spożywanie płynów. Jednak zatrzymywanie wody może być również objawem ciężkiego stanu medycznego, takiego jak choroba nerek lub niewydolność serca. W przypadku nagłego lub silnego zatrzymania wody, należy natychmiast zgłosić się do lekarza. Jeżeli zmagamy się z różnymi chorobami, nie powinniśmy nigdy ignorować nadmiaru wody w organizmie. Na ogół jednak woda zatrzymuje się z powodu błędów żywieniowych i niezdrowego stylu życia. W takiej sytuacji, by pozbyć się nadmiaru wody, można zastosować kilka sztuczek. Przyczyny zatrzymywania się wody Woda w organizmie zatrzymuje się najczęściej wtedy gdy pijemy jej zbyt mało. Zagrożone odwodnieniem ciało zaczyna kumulować zapas wody w tkankach. To sprawia, że możemy czuć się ociężali i spuchnięci, a także możemy mieć wrażenie, że przybyło nam kilka kilogramów. Przyczyną zatrzymywania wody w organizmie jest również nieodpowiednio zbilansowana dieta, w której jest nadmiar soli. Wysoko przetworzone produkty, fast foody, słone przekąski to produkty, które mogą negatywnie wpływać na gospodarkę wodno-elektrolitową i powodować zatrzymanie wody w organizmie. U kobiet zatrzymywanie wody związane jest również z gospodarką hormonalną organizmu. Często pojawia się przed miesiączką, by ustąpić w momencie rozpoczęcia menstruacji. Brak równowagi hormonalnej może prowadzić do odkładania wody w tkankach. Nadmiar wody w organizmie może być też powiązany ze wzrostem ciśnienia krwi i z nieprawidłową pracą układu krążenia. Do zatrzymywania wody w organizmie przyczynia się także siedzący tryb życia. Aktywność fizyczna pomaga zapobiec odkładaniu się wody w tkance podskórnej. Decydując się na wykonywanie ćwiczeń fizycznych, pływanie, jazdę na rowerze czy choćby zwykły spacer, pamiętajmy, że wysiłek fizyczny wymaga odpowiedniego nawodnienia. Jeśli nie będziemy pić wody, organizm również odłoży ją, by zabezpieczyć się przed zgubnymi skutkami odwodnienia. Intensywny wysiłek fizyczny może doprowadzić do powstawania mikrourazów w mięśniach, a te, żeby się przed tym obronić, również zaczną kumulować wodę. Kluczem do niedopuszczenia do takiej sytuacji, jest picie większej ilości płynów. Mało wody a upały Picie zbyt małej ilości wody, kiedy na zewnątrz panują wysokie temperatury, jest bardzo niebezpieczne dla organizmu i niesie ryzyko wystąpienia udaru cieplnego. Może doprowadzić do odwodnienia i do nieodwracalnych zmian w naszym organizmie. W czasie upałów należy dbać o duże spożycie wody i wypijać jej przynajmniej 2,5 litra. Warto wspomagać się także herbatami ziołowymi, które dobrze gaszą pragnienie. Objawy zatrzymywania wody w organizmie Objawem zatrzymywania wody w organizmie jest opuchlizna i obrzęk kończyn, zwłaszcza dłoni i kostek. Nadmiar wody może gromadzić się również w okolicy brzucha, piersi, a także wokół oczu. Najmocniej jednak odczuwamy go w obrębie kończyn, gdzie pojawia się charakterystyczne uczucie ciężkości. Przy nadmiernym odkładaniu się wody w organizmie w skrajnych przypadkach może wystąpić nawet zakrzepica żył głębokich. Nadmiar wody w organizmie powoduje wzrost masy ciała. Możemy czuć się ociężali, spuchnięci, mamy mniej energii. Przy odwodnieniu organizmu występują również bóle głowy, zawroty głowy, osłabienie. Przy wystąpieniu takich objawów należy w pierwszej kolejności zadbać o to, by systematycznie i regularnie nawadniać organizm. Tylko pijąc duże ilości wody, jesteśmy w stanie zapobiec odkładaniu jej w tkankach. Ma to ogromne znaczenie zwłaszcza w czasie upałów i intensywnego wysiłku fizycznego. Odkładanie wody a miesiączka U części kobiet zatrzymywanie wody w organizmie występuje w trakcie cyklu miesiączkowego. Zwykle pojawia się w drugiej części cyklu, w fazie lutealnej, tuż przed miesiączką. Może być jednym z objawów PMS-u, napięcia przedmiesiączkowego, które prowadzi do wahań nastroju, obrzęków piersi, rozdrażnienia i spadku energii. W przypadku kobiet warto przed miesiączką zrezygnować ze spożywania kofeiny i słodkich napojów na rzecz wody niegazowanej oraz naparów ziołowych, które sprzyjają usuwaniu nadmiaru wody. Warto też zmienić dietę – przed miesiączką dodaj produkty, które zawierają duże ilości błonnika. Co na ściągnięcie wody z organizmu? Podstawowym błędem, który popełniamy, gdy chcemy pozbyć się nadmiaru wody, jest ograniczenie jej spożycia. Usuwanie nadmiaru wody powinno odbywać się przez zwiększenie ilości spożywanych płynów. Aby rozprawić się z nadmiarem wody, trzeba pić minimum 2,5 litry płynów dziennie, a niekiedy i trzy litry wody dziennie! Najlepiej, by była to woda niegazowana z dodatkiem cytryny czy limonki, które dodatkowo oczyszczą organizm. Można również pić zioła moczopędne, np. pokrzywę czy skrzyp polny. Świetnie sprawdza się również mięta, sprzyjająca utrzymaniu prawidłowego nawodnienia organizmu. W czasie usuwania nadmiaru wody z organizmu dobrze jest zrezygnować z sięgania po alkohol. Napoje wyskokowe sprzyjają zatrzymywaniu wody w tkankach. Przy usuwaniu nadmiaru wody z organizmu konieczna jest także zmiana diety i wykluczenie z niej soli. Słone przekąski, fast foody, ale również słone wędliny, pasztety mogą sprzyjać odkładaniu wody w organizmie. Warto też wzbogacić dietę o warzywa i owoce zawierające potas, który zmniejsza ilość soli w organizmie. Banany czy pomidory powinny na stałe zagościć w diecie. Jak pozbyć się wody z organizmu pokrzywą? Aby pozbyć się nadmiaru wody w organizmie warto pić napary z ziela pokrzywy. Roślina ta ma silne działanie moczopędne, dzięki czemu sprzyja oczyszczaniu organizmu i usuwaniu z niego toksyn. Świetnie reguluje poziom cukru we krwi, sprzyja usuwaniu frakcji złego cholesterolu. Pomaga także zredukować nadmiar wody w tkankach i zapobiega obrzękom. Pokrzywę warto pić zwłaszcza w czasie silnych upałów. Pokrzywę można pić zarówno w formie ciepłego naparu, jak i przestudzonego napoju. Można dodać do niej owoce cytrusowe czy miętę, by poprawić jej walory smakowe. Pomocne są także inne herbaty ziołowe, które sprzyjają oczyszczaniu organizmu. Jak zredukować nadmiar wody z organizmu? Jedz mniej soli. Sód wiąże się z wodą w ciele i pomaga utrzymać równowagę płynów zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz komórek. Jeśli często jesz posiłki bogate w sól, takie jak wiele przetworzonych produktów spożywczych, twoje ciało może zatrzymywać wodę. W rzeczywistości żywność ta jest największym źródłem sodu w diecie. Zwiększ spożycie magnezu. Minerał ten bierze udział w ponad 300 reakcjach enzymatycznych, które utrzymują funkcjonowanie organizmu. Zwiększenie spożycia magnezu może pomóc w ograniczeniu zatrzymywania wody. Jedz produkty bogate w potas, takie jak: banany, buraki, fasola, suszone owoce, produkty zbożowe, awokado, pomidory. Potas może zmniejszyć retencję wody poprzez zwiększenie produkcji moczu i zmniejszenie ilości sodu w organizmie. Uważaj na niektóre węglowodany. Spożywanie rafinowanych węglowodanów prowadzi do gwałtownego wzrostu poziomu cukru we krwi i poziomu insuliny. Wysoki poziom insuliny powoduje, że organizm zatrzymuje więcej sodu przez zwiększenie wchłaniania sodu w nerkach. Mowa głównie o produktach wysokoprzetworzonych i białej mące. Dużo się ruszaj i... pij wodę. Staraj się nie przebywać zbyt długo w tej samej pozycji (niezależnie czy jest stojąca czy siedząca). Regularnie uprawiaj sport lub przynajmniej podejmuj aktywność fizyczną np. w formie spaceru. Nie ograniczaj spożycia wody, jest ona niezbędna do życia. Sięgaj po napary ziołowe o działaniu moczopędnym takie jak pokrzywa, mięta czy skrzyp polny czy napary z korzenia mniszka lekarskiego Jak pozbyć się wody z organizmu przy antykoncepcji? Niekiedy nadmiar wody w organizmie związany jest z przyjmowaniem antykoncepcji hormonalnej. Stosowanie tabletek antykoncepcyjnych może doprowadzić do odkładania wody w tkankach. Wiele kobiet myśli wtedy, że antykoncepcja hormonalna przyczyniła się do wzrostu ich wagi. Dodatkowe kilogramy nie wynikają jednak z tłuszczu, ale z zatrzymywania wody w organizmie. Inne metody pozbywania się wody z organizmu Aby usunąć nadmiar wody z organizmu, warto też zwiększyć udział błonnika w diecie i składników odżywczych. Błonnik usprawnia procesy trawienne, sprzyja usuwaniu z organizmu złogów i resztek pokarmowych. Korzystnie oddziałuje na jelita, wspomagając usuwanie wody z układu pokarmowego. Jeśli chcemy stracić zgromadzoną w tkankach i w organizmie wodę, sięgnijmy po produkty bogate w błonnik. To przede wszystkim produkty pełnoziarniste, razowy makaron, brązowy ryż, ale też rośliny strączkowe i warzywa. Drastyczne metody pozbywania się wody z organizmu Niektóre osoby próbują pozbyć się nadmiaru wody z organizmu w dość nietypowy sposób. Duże ilości środków przeczyszczających rzeczywiście usuwają z organizmu toksyny i złogi, ale także mogą doprowadzić do odwodnienia organizmu. Jeśli przyczyną nadmiaru wody jest spożywanie zbyt małej ilości płynów, przeczyszczenie układu pokarmowego może tylko doprowadzić do pogorszenia sytuacji. Nie należy zatem sięgać po tego rodzaju metody, a po prostu zwiększyć ilość wody w diecie. Środki przeczyszczające mogą w skrajnych przypadkach nawet doprowadzić do uszkodzenia jelit czy nerek. Choćby z tego względu tego rodzaju metody są uważane za metody drastyczne. Czytaj też:Ten owoc pomaga pozbyć się nadmiaru wody z organizmu Wbrew pozorom sód jest niezbędnym składnikiem odżywczym dla silnych mięśni, prawidłowego funkcjonowania nerwów i równowagi płynów. Nasz organizm potrzebuje go każdego dnia. Występuje naturalnie w niektórych zdrowych produktach, takich jak kurczak, nabiał, a nawet buraki. Większość z nas spożywa więcej chlorku sodu niż w rzeczywistości potrzebuje. Sprawdź, jak rozpoznać sygnały nadmiaru soli w diecie! Dieta bogata w sól może podwyższyć ciśnienie krwi, zwiększając ryzyko chorób serca i udaru mózgu. Nadciśnienie często nie daje żadnych objawów, dlatego wiele osób o nim nie wie. Dorośli powinni spożywać nie więcej niż 6 g soli dziennie (2,4 g sodu), czyli około 1 łyżeczki. Jeśli chcesz rozpocząć przygodę ze zdrowym odżywianiem i uniknąć nadmiaru soli, zapoznaj się z asortymentem produktów na Efekty uboczne nadmiaru chlorku sodu są dość nieprzyjemne. Możesz być pewny, że przekroczysz zalecaną ilość, gdy wybierzesz wieczór z pizzą lub zamówisz duży pojemnik popcornu w kinie. Warto jednak zaznaczyć, że dużo soli znajduje się w tych produktach, których byś o to nie podejrzewał. Do tej grupy zaliczamy chleb, musli i płatki zbożowe. Sprawdź, jakie sygnały wysyła organizm, gdy w Twojej diecie znajduje się zbyt dużo soli. Problemy z cerą Sód przyczynia się do odwodnienia, które może objawiać się spierzchniętymi ustami. Pij dużo wody i unikaj słonych potraw, aby uniknąć uczucia suchości i pękania. Wypryski są trudne do przewidzenia i w wielu przypadkach nie można ich całkowicie uniknąć. Jeżeli jednak chcesz skutecznie walczyć z trądzikiem, powinieneś wprowadzić pewne nawyki żywieniowe. Przejdź na zdrową, zbilansowaną, niskosodową dietę. Problemy z trawieniem Jeśli przesadzisz z solą, możesz odczuwać wzdęcia. Aby złagodzić objawy, wypij wodę lub herbatkę ziołową. Możesz też zjeść jogurt, maślankę lub kefir. Oprócz tego ulgę przyniesie żucie liścia mięty lub plasterka imbiru. Zdrowie jelit zależy w dużej mierze od równowagi dobrych i złych bakterii w układzie pokarmowym. Spożywanie większej ilości soli sprzyja rozwojowi złych bakterii jelitowych, zwanych Helicobacter pylori. Jeżeli ciągle chce Ci się pić, najprawdopodobniej w Twojej diecie znajduje się zbyt dużo chlorku sodu. Gorsze samopoczucie Nierównowaga płynów może naprawdę pogorszyć jakość życia. Odwodnienie prowadzi do silnego bólu głowy. Zastanawiasz się, jak uniknąć migreny? Jedz codziennie przynajmniej pięć porcji warzyw i owoców. Przejdź też na zdrową, zbilansowaną dietę. Nadmiar soli może wpłynąć negatywnie na jakość snu. Zatrzymywanie płynów zazwyczaj powoduje dyskomfort podczas leżenia w nocy, szczególnie u osób z bezdechem sennym. Zapotrzebowanie na sól uzależnione jest od wieku. Pamiętaj, aby stosować ją z umiarem. Zastanawiasz się, jak ograniczyć sól w diecie – jest nieocenionym źródłem wiedzy. Zatrzymanie wody w organizmie Zauważyłeś kiedyś, że od czasu do czasu puchną Ci palce? Takie obrzęki mogą mieć dużo wspólnego z tym, co zjadłeś. Spożywanie słonych pokarmów uwalnia nadmiar sodu do krwiobiegu. Twój organizm lubi utrzymywać równowagę płynów i sodu. Jeśli jednak przedawkujesz sól, zacznie wyciągać wodę z komórek do krwiobiegu. Może doprowadzić to do obrzęków i zatrzymywania wody. Nadmiar sodu może z czasem uszkodzić wyściółkę naczyń krwionośnych, powodując skrzepy. Zwiększa ryzyko zawału serca i udaru mózgu. Może też prowadzić do hipernatremii, o której świadczy ciągłe uczucie pragnienia. Z biegiem czasu wywołuje następujące objawy: dezorientacja, drżenie mięśni, drgawki. Nieleczona hipernatremia może prowadzić do śpiączki, a nawet śmierci, dlatego nie lekceważ objawów. Sięgnij po nawadniające produkty bogate w błonnik, takie jak arbuz, fasola i jabłka, aby przywrócić równowagę wodną organizmu i poprawić perystaltykę jelit. Ogranicz też wysoko przetworzoną żywność, która zawiera dużo tłuszczu, cukru i soli. Błonnik pokarmowy do pewnego czasu uważany był jedynie za substancje balastową regulującą pracę przewodu pokarmowego. Liczne badania naukowe dostarczyły jednak licznych dowodów na jego znacznie szerszy, korzystny wpływ na zdrowie. Spis treści: Błonnik pokarmowy – co to jest? Błonnik pokarmowy – rodzaje Błonnik pokarmowy rozpuszczalny – rola rozwiń Błonnik pokarmowy – co to jest? Błonnik pokarmowy nazywany jest również włóknem pokarmowym. Stanowi kompleks niejednorodnych związków, które są pozostałością ścian komórkowych roślin. Są oporne na działanie enzymów trawiennych przewodu pokarmowego. Ulegają częściowemu lub całkowitemu rozkładowi pod wpływem enzymów bakterii bytujących w okrężnicy. Charakteryzuje się małą wartością energetyczną, jego 1g dostarcza zaledwie 2 kcal. Z tego względu przez długi czas uznawany był jedynie za substancję balastową, konieczną jedynie dla prawidłowego trawienia. Na błonnik pokarmowy składają się polisacharydy (węglowodany) oraz związki nie będące węglowodanami. Wśród węglowodanów wyróżnić można: celulozę, hemicelulozy, pektyny, β-glukany, skrobię oporną, gumy, śluzy i fruktany. Grupę związków niepolisacharydowych stanowi między innymi lignina. Związki te różnią się między sobą budową oraz właściwościami fizycznymi. Błonnik pokarmowy – rodzaje Ze względu na rozpuszczalność wyróżnia się błonnik rozpuszczalny w wodzie oraz błonnik nierozpuszczalny w wodzie. Ze względu na swoje właściwości charakteryzują się różnym oddziaływaniem na ludzki organizm. Błonnik pokarmowy rozpuszczalny – rola W skład błonnika pokarmowego rozpuszczalnego wchodzą: pektyny, gumy, śluzy roślinne i niektóre hemicelulozy. Niemalże w całości ulega degradacji przez bakterie w jelicie grubym, powoduje rozluźnienie masy kałowej. Pod wpływem wody pęcznieje w jelicie cienkim. Zwalnia czas pasażu jelitowego, dlatego skuteczny jest w leczeniu biegunek. Charakteryzuje go zdolność wychwytywania związków toksycznych (toksyn bakteryjnych, jonów metali ciężkich) dzięki czemu zapobiega ich wchłanianiu przez jelito. Odgrywa istotną rolę w leczeniu zaburzeń gospodarki lipidowej. Zmniejsza stężenie cholesterolu i wiąże znaczne ilości kwasów żółciowych. Zwiększa też wydalanie tłuszczów oraz opóźnia wchłanianie trójglicerydów. Przyczynia się również do opóźnienia wchłaniania glukozy i zmniejsza poposiłkową glikemię. Nasila uczucie sytości po posiłku, ma także działanie hipotensyjne przez co odgrywa istotną rolę w profilaktyce chorób serca. Błonnik pokarmowy nierozpuszczalny – rola Błonnik pokarmowy nierozpuszczalny stanowią: celuloza, niektóre hemicelulozy oraz ligniny. Charakteryzuje go istotny wpływ na pracę przewodu pokarmowego: pobudza funkcje żucia i wydzielania śliny, która działa ochronnie na zęby, wiąże wodę, przez co zwiększa objętość treści jelitowej, neutralizuje i wiąże nadmiar kwasu solnego w żołądku, wpływa na wydzielanie hormonów przewodu pokarmowego ( gastryny), zwiększa wydzielanie soków trawiennych, pobudza ukrwienie jelit, wpływa na perystaltykę jelit, przyspieszając ją i tym samym skracając czas pasażu, dzięki czemu zapobiega zaleganiu treści jelitowej i rozwojowi mikroflory patogennej, chroni przed: uchyłkowatością jelit, zaparciami, żylakami odbytu, polipami oraz chorobą nowotworową, daje uczucie sytości, zmniejsza wartość kaloryczną diety. Błonnik pokarmowy – źródła Źródłami błonnika pokarmowego są: produkty zbożowe, świeże oraz suszone warzywa i owoce. Wśród produktów zbożowych największą jego ilość zawierają otręby pszenne 42g/100g. W warzywach jego zawartość waha się od 0,5 do 5,8g/ 100g, a w owocach jest to przeciętnie 2g/100g. Do najlepszych źródeł błonnika pokarmowego rozpuszczalnego należą: owies, jęczmień, jabłka, cytrusy, pietruszka, marchew, bakłażan, nasiona roślin strączkowych, siemię lniane, nasiona babki płesznik i orzechy. Z kolei frakcja nierozpuszczalna błonnika znajduje się głównie w produktach zbożowych z pełnego przemiału: chlebie, płatkach zbożowych, mące pełnoziarnistej, otrębach, grubych kaszach (gryczanej, jęczmiennej), brązowym ryżu, a także w skórkach owoców i warzyw, niektórych owocach (czarna porzeczka) i warzywach (zielony groszek). Błonnik pokarmowy – normy spożycia Zgodnie w zaleceniami WHO ( Światowa Organizacja Zdrowia) spożycie błonnika pokarmowego powinno wynosić od 20. do 40g na dobę. Polskie Normy zalecają jego spożycie na poziomie 10g u dzieci do 3 roku życia, 14g u dzieci od 4 do 6 roku życia, 16g u dzieci od 7 do 9 roku życia, 19g w wieku 10 do 15 lat, 21g w wieku 16 do 18 lat, 25g u dorosłych do 65 roku życia i 20g powyżej 65 roku życia. Zgodnie z wynikami badań w diecie kardioprotekcyjnej zaleca się od 30 do 45g błonnika pokarmowego, w tym 17g błonnika rozpuszczalnego dziennie. Minimalna ilość włókna pokarmowego nie powinna być mniejsza niż 25g. Błonnik pokarmowy a zdrowie Osoby spożywające odpowiednie ilości błonnika pokarmowego rzadziej chorują na: miażdżycę, chorobę niedokrwienną serca i zawały. W badaniach wykazano, że zwiększenie w diecie ilości błonnika pokarmowego ogółem oraz jego frakcji rozpuszczalnej pochodzących z owoców, warzyw i produktów zbożowych związane jest ze zmniejszeniem ryzyka rozwoju chorób krążenia i choroby niedokrwiennej serca u osób zdrowych. Zwiększenie spożycia włókna pokarmowego o 7. do 10g dziennie daje w efekcie obniżenie o 9 do 14% ryzyka rozwoju chorób serca. Błonnik pomaga również zapobiegać oraz leczyć: otyłość, zaparcia, cukrzycę typu 2, kamicę żółciową, uchyłkowatość jelit, nowotwory jelita grubego oraz zaburzenia gospodarki lipidowej. Amerykańskie badania wskazują, że wyższe spożycie błonnika pochodzącego z produktów zbożowych, może wiązać się z 33% niższym ryzykiem cukrzycy. Badania kliniczne dowodzą też skuteczności błonnika pokarmowego rozpuszczalnego w leczeniu zespołu jelita drażliwego, szczególnie postaci zaparciowej. Błonnik nierozpuszczalny z kolei dolegliwości te może nasilać. Błonnik pokarmowy – przeciwwskazania Zarówno zbyt małe, jak i nadmierne ilości błonnika pokarmowego w diecie są niekorzystne dla zdrowia. Nadmiar włókna pokarmowego może powodować podrażnienie jelit oraz biegunkę. Wpływa również negatywnie na wykorzystanie witamin i składników mineralnych, zmniejszając ich wchłanianie. Spożywanie dużych ilości błonnika zmniejsza wchłanianie tłuszczu, a wraz z nim witamin rozpuszczalnych w tłuszczach: A, D, E i K. Lignina, hemicelulozy i pektyny mogą obniżać wchłanianie żelaza, a celuloza wraz z hemicelulozami i towarzyszącym im kwasem fitynowym mogą wiązać cynk, zmniejszając jego dostępność. W niektórych chorobach niewskazane jest spożywanie zbyt dużych ilości włókna pokarmowego. Dieta z ograniczeniem błonnika pokarmowego, tzw. dieta ubogoresztkowa zalecana jest w niedokrwistości, chorobach układu kostnego, chorobach przewodu pokarmowego (zapaleniu żołądka, trzustki, dróg żółciowych i jelit), chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, chorobach zakaźnych i stanach pooperacyjnych. Farmaceutyczne preparaty z błonnikiem – wskazania i przeciwwskazania Poza naturalnymi źródłami błonnik pokarmowy może być dostarczany również w postaci preparatów aptecznych. Zalecane są one w otyłości, cukrzycy, zaparciach, miażdżycy, u osób stosujących preparaty opioidowe i w kamicy żółciowej. Jednak przed ich zastosowaniem bardzo ważna jest konsultacja z lekarzem. Preparaty błonnika pokarmowego mogą bowiem zaburzać gospodarkę hormonalną oraz mineralną organizmu. Ich stosowanie przeciwwskazane jest w niedoborach białka i składników mineralnych, chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, stanach zapalnych trzustki, dróg żółciowych żołądka oraz jelit. Stosując preparaty błonnika pokarmowego szczególnie należy pamiętać o spożywaniu odpowiedniej ilości płynów. Letni obiad bogaty w błonnik pokarmowy Lato to sezon miedzy innymi na fasolkę szparagową, cukinię i świeże zioła, w tym szczypiorek. Na letni obiad bogaty w błonnik pokarmowy polecamy kaszotto z kaszy gryczanej z fasolką szparagową, cukinią, szczypiorkiem i indykiem. Składniki na 2 porcje: 3 łyżki oliwy z oliwek, 1/3 szklanki kaszy gryczanej nie prażonej, 1 cebula, 200g filetu z indyka, (zmielone lub posiekane) 4 łyżki sosu sojowego, 60 ml białego wina, 1,5 szklanki bulionu, 200g fasolki szparagowej zielonej, 1 cukinia, 4 łyżki posiekanego szczypiorku, 1 łyżeczka suszonego oregano, sól, pieprz Sposób wykonania: Na dużą patelnię wsypać kaszę, dodać łyżkę oliwy i chwilę podsmażyć. Cebulę pokroić w kostkę, wrzucić na patelnię i zeszklić mieszając od czasu do czasu przez ok. 5 minut. W międzyczasie dodać suszone oregano. Składniki przesunąć na bok patelni, w wolne miejsce wlać 2 łyżki oliwy, włożyć zmielone mięso (lub drobno posiekane na desce). Polać sosem sojowym i obsmażać przez ok. 7 minut mieszając od czasu do czasu. W międzyczasie składniki z boku patelni 1 - 2 razy przemieszać. Wszystkie składniki na patelni wymieszać i wlać białe wino, gotować ok. 2 - 3 minuty aż odparuje. Następnie wlać gorący bulion, doprawić świeżo zmielonym pieprzem i zagotować. Przykryć pokrywą i gotować pod przykryciem przez 20 minut. Fasolkę przyciąć na końcach i pokroić na kawałki. Cukinię pokroić w kosteczkę. Fasolkę i cukinię dodać na patelnię, wymieszać i przykryć. Gotować przez ok. 7 minut pod przykryciem, w międzyczasie 1 raz składniki przemieszać. Otworzyć, wymieszać, posypać szczypiorkiem. Smacznego! Źródła: 1. Ciborowska H., Rudnicka A. Dietetyka. Żywienie zdrowego i chorego człowieka. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012. 2. Materiały z Konferencji Naukowo – Szkoleniowej „Błonnik pokarmowy w profilaktyce i dietoterapii”, Warszawa 2017. 3. Górecka D. Błonnik pokarmowy. Znaczenie żywieniowe i technologiczne. Przegląd Zbożowo-Młynarski 2008; 11: 23 – 26. 4. Bienkiewicz M., Bator E., Bronkowska M. Błonnik pokarmowy i jego znaczenie w profilaktyce zdrowotnej. Probl Hig Epidemiol 2015; 96 (1): 57-63. 5. Jarosz M. Normy żywienia dla populacji Polski 2017. Czy błonnik może okazać się szkodliwy? Czy nadmiar błonnika powoduje problemy zdrowotne? Warto znać odpowiedzi na te pytania i spożywać wysokobłonnikowe produkty w rozsądnych ilościach. Zarówno w tym, jak i wielu innych przypadkach przesada może mieć bowiem zgubne skutki. Na półkach z suplementami w hipermarketach, aptekach czy drogeriach aż roi się od preparatów z błonnikiem. Do wyboru, do koloru - mamy go w tabletkach, proszkach, granulatach, jest dodawany do kawy czy nawet deserów. Podświadomie myślimy: zjem, to pewnie schudnę, przecież błonnik to samo dobro! Fakt - błonnik to wiele dobra, bo chroni przed niektórymi chorobami i wpływa korzystnie na metabolizm. Nikt nie powinien go eliminować, ale w niektórych przypadkach lepiej zachować umiar. Czy błonnik może mieć negatywny wpływ na organizm? O dziwo tak. Chodzi przede wszystkim o przyswajanie minerałów. Kwas fitynowy zawarty w produktach zbożowych o dużej zawartości błonnika (przede wszystkim w otrębach pszennych, w mniejszym stopniu w kaszy gryczanej) zmniejsza wchłanianie wapnia, magnezu, żelaza i cynku. Dlatego należy sięgać po te pokarmy w rozsądnych ilościach. Nadmiar błonnika - kiedy szkodzi? Uwaga! Dieta bogata w błonnik zmniejsza przyswajalność leków. Osoby biorące leki powinny też uważać na popularny osłonowy napar lub kisiel z siemienia lnianego, który również jest bogaty w błonnik - utrudniona on wchłanialność i może znacznie zredukować działenie medykamentów! Stosujesz tabletki antykoncepcyjne? Również uważaj i przyjmuj je w kilka godzin po bogatym w błonnik posiłku - inaczej możesz zajść w nieplanowaną ciążę... Ponadto - przy wysokim spożyciu błonnika należy wypijać duże ilości płynów, w przeciwnym razie zaparcie gwarantowane. Nadmiar błonnika sprzyja też bólom brzucha i wzdęciom. Tym bardziej u osób mających tendencję do takich dolegliwości. Jak uniknąć nadmiaru błonnika? Zapotrzebowanie na tę substancję według WHO to 20-40 g. Instytut Żywności i Żywienia zaleca osobom dorosłym przyjmowanie 25 g błonnika na dobę, a starszym - 20 g. Zdrowa dieta, bogata w produkty zbożowe, owoce i warzywa, nie wymaga dodatkowej suplementacji! Lepiej sięgać po źródła naturalne, jak nasiona roślin strączkowych, jarmuż, kukurydzę, kalafior, brukselkę, owoce (agrest, awokado, maliny, porzeczki, jabłka, śliwki), owsiankę, pełnoziarniste pieczywo, brązowy ryż. Pamiętaj o zasadzie, że błonnik kupuje się w warzywniakach, spożywczakach i piekarniach, a nie w aptece. Zobacz także: BŁONNIK W TWOEJEJ DIECIE - JAKIE MA ZNACZENIE? >> 5 ZŁYCH NAWYKÓW ŻYWIENIOWYCH - ZMIEŃ JE I NIE MARTW SIĘ O WAGĘ! >> CHCESZ MIEĆ DOBRY NASTRÓJ? SPRAWDŹ CO JEŚĆ! >> Autor artykułu: Ewa S 31 lipca 2022, 6:53 Zobacz, jakie są niebezpieczne skutki przedawkowania cukru, których nie można lekceważyć.>>> >>>archiwumNie wszyscy wiedzą, że w ich organizmie jest za dużo cukru. Niestety, objawy mogą okazać się mylne. Nadmiar cukru nie jest dobry dla zdrowia. Zobacz, jakie są niebezpieczne skutki przedawkowania cukru, których nie można lekceważyć. To prawda, że cukier jest źródłem energii, jednak trzeba z nim uważać. Sprawdź, czy znałeś te ostrzegawcze sygnały, wysyłane przez twój organizm. Cukier jest podstawowym produktem spożywczym, który niesie za sobą wiele niebezpieczeństw. Stosowany jest w niemal każdym domu. Poza tym występuje on również naturalnie w węglowodanach, czyli w owocach, warzywach, zbożach i nabiale. Trzeba zaznaczyć, że występujący cukier może być dobry i zły. Ten drugi często występuje w podstawowych zakupach spożywczych i trzeba go unikać. Wiele kupowanych produktów zawiera w sobie niepotrzebny szkodliwy cukier. Warto zwracać na to uwagę, aby być świadomym klientem i ograniczać ten nadmiar. Zobacz, jakie są niebezpieczne skutki przedawkowania cukru, których nie można lekceważyć. Niebezpieczne skutki braku snu. Jak organizm reaguje na zbyt... Takie są objawy niedoboru witaminy B12. Zobacz skutki braku ... Poznaj zdrowotną moc przypraw Materiały promocyjne partnera

nadmiar błonnika w diecie objawy